​​​​​​​شاید یکی از پررنگ ترین تصاویری که در قاب همنشینی مسعود پزشکیان با همتایان خارجی‌اش در نشست اخیر بریکس به چشم خورد، تصویری باشد که او در ملاقاتی از قبل تعیین نشده در کنار امیر امارات نشست. هنوز گرد و خاک نمایش تحریک‌آمیز بر سر ادعای اراضی این کشور عربی درباره جزایر سه‌گانه ایران در خلیج فارس فروکش نکرده بود که «محمد بن زاید بن سلطان آل نهیان» رئیس دولت امارات متحده عربی با گفت‌و‌گوی جدی‌تر و قابل‌اعتناتر رئیس‌جمهور ایران به عنوان یک کشور دوست و همسایه روبه‌رو شد؛ زمانی که اسناد متقن و متعدد تاریخی حکایت از حاکمیت و مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه که تاریخی به قدمت و درازای تسلط ایران بر آبراهه هرمز دارد، با تحریفی تاریخی برای هویت دادن به یک ادعای بی‌پشتوانه روبه‌رو می‌شود و امارات سعی بر دست و پا کردن یک گذشته تصنعی درباره بخشی از جغرافیای ایران دارد.
 برای دیدار و گفت‌و‌گویی که میان پزشکیان و «محمد بن زاید بن سلطان آل نهیان» در حاشیه نشست بریکس صورت گرفت، از سوی ایران برنامه‌ای تدارک دیده نشده بود تا مقام‌های اماراتی متوجه این واقعیت شوند که تهران برای واکنش به ادعاهای موهوم ارضی دیگر کشورها نیازی به ترتیبات دیپلماتیک رسمی نمی‌بیند و در عین حال برای توجیه مالکیت خود بر آب و خاکش تماشاگر منفعل صحنه نخواهد بود اما آن چه ماجرا را قابل توجه می‌کند، دیگر بازیگرانی هستند که با محاسبات ذهنی خود پا به میدان گذاشته‌اند و با بلند کردن همان علم به میدان هماوردی بر سر جزایر آمده و به دلایلی دیگر از یک ادعا در یک موضوع ممنوعه طرفداری می‌کنند. اروپایی‌ها و برخی کشورهای منطقه زیر سایه شعله‌های زبانه کشیده جنگ در اوکراین و فلسطین اشغالی به این واقعیت وقوف پیدا کرده‌اند که در صورت تداوم وضعیت کنونی قافیه را خواهند باخت و در این عرصه امکان مواجهه مستقیم با ایران را ندارند، بر همین اساس ترجیح می‌دهند میدان جنگ را تغییر دهند و به جنگ در حوزه جغرافیا رو بیاورند.