زمانی که رقابت‌های اسکواش غرب آسیا در عراق آغاز شد، کمتر کسی فکر می‌کرد که قهرمان این دوره از مسابقات یک ایرانی باشد. به خصوص که یک حریف نامدار از کویت هم در این مسابقات حاضر بود و بسیاری از کارشناسان، مدال طلا را برای او کنار گذاشته بودند. اما برخلاف همه این گمانه زنی‌ها، «سپهر اعتمادپور» دست به کار بزرگی زد و به‌عنوان نماینده ایران در اسکواش قهرمانی غرب‌آسیا، نخستین مدال طلای انفرادی تاریخ کشور را کسب کرد. در این دوره از مسابقات، چهار اسکواش باز ایران در جدول انفرادی با حریفان خود مسابقه دادند که تنها «سپهر اعتمادپور» بود که در جدول باقی ماند. «اعتمادپور» بعد از استراحت در دور اول، با پیروزی مقابل حریف خود از کشور عمان به جمع ۸ بازیکن برتر مسابقات قهرمانی غرب آسیا در بخش انفرادی راه یافت. در ادامه اعتمادپور به مصاف محمد مصطفی از عراق رفت و با نتیجه قاطع ۳ بر صفر نماینده میزبان را شکست داد و به جمع ۴ نفر برتر مسابقات راه یافت. در ادامه این مسابقات نماینده کشورمان در مرحله نیمه‌نهایی با پیروزی ۳-۱ مقابل «حسنین دخیل» از کشور میزبان یعنی عراق به فینال بخش انفرادی مسابقات قهرمانی غرب آسیا راه پیدا کرد. «اعتمادپور» در دیدار فینال به مصاف «عمار التمیمی» اسکواش باز مطرح کویتی رفت و با شکست این حریف نامدار توانست مدال طلا را بر گردن بیاویزد و صاحب نخستین مدال طلای انفرادی تاریخ اسکواش ایران شود. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی سلام با این ورزشکار تاریخ ساز درباره کسب اولین طلای انفرادی تاریخ اسکواش ايران، این رشته ورزشی، نحوه کشف شدن استعدادش و... گفت‌وگو کردیم که در ادامه خواهید خواند.

حریفم در فینال از سرشناس‌ترین اسکواش‌بازهای آسیا بود
از «سپهر» به عنوان اولین سوال درباره سطح این دوره از مسابقات می‌پرسم، به‌خصوص بازی حساس او در فینال برابر رقیب کویتی که می‌گوید: «در این دوره از مسابقات غرب آسیا، من برای کسب عنوان قهرمانی با حضور 7 کشور که بازیکنان خوب و با تجربه‌ای داشتند، کار سختی داشتم. 7 کشور با بهترین اسکواش‌بازهای‌شان در این دوره از مسابقات شرکت کرده بودند. کشور ما تا امروز نتوانسته بود در بخش انفرادی رشته اسکواش، به مدال طلا دست یابد و این مسئله، یک فشار روانی روی ما ایجاد کرده بود. اما من عزم خودم را برای موفقیت جزم کرده بودم. حریفم در فینال از کشور کویت بود و جزو یکی از بازیکنان سرشناس و باتجربه و خوب آسیاست که توانستم در یک بازی حساس و نزدیک، او را شکست بدهم. این پیروزی باعث شد تا نخستین طلای انفرادی تاریخ اسکواش ايران را کسب کنم و پرچم کشورم ایران در سالن مسابقات به اهتزاز دربیاید».
مطمئن بودم بهترین نتیجه را می‌گیرم
از این اسکواش‌باز می‌پرسم که آیا قبل از شروع مسابقات، فکر می‌کردید که به مدال طلا دست یابید و نام‌تان در تاریخ ورزش کشور ماندگار شود که می‌گوید: «من همیشه برای هر مسابقه‏ای که می‌خواهم در آن شرکت کنم، با فکر به این‌که بهترین نتیجه را می‌گیرم، سخت تمرین می‌کنم. همین تفکر به من انگیزه می‌دهد تا بیشتر و بیشتر تلاش کنم. در این دوره و قبل از شروع مسابقات قهرمانی غرب آسیا، من مطمئن بودم بهترین نتیجه را می‌گیرم. همچنین در زمان تمریناتم، تصویرسازی ذهنی می‌کنم که به موفقیت رسیدم و بهترین نتیجه ممکن را کسب کردم. بنابراین در پاسخ به سوال‌تان باید بگویم که به قهرمانی فکر کرده بودم، هرچند می‌دانستم که سخت است».
2 ماه صبح‌و‌شب تمرین می‌کردم
سپهر در پاسخ به این سوال که برای حضور در این دوره از مسابقات، چند ساعت در روز تمرین می‌کرده، می‌گوید: «من و دیگر نمایندگان کشورمان در این دوره از مسابقات، قبل از این‎که به اردو برویم و تمرینات‌مان را شروع کنیم، خودمان تمرین تخصصی داشتیم. اما برای شرکت در مسابقات غرب آسیا، ما تقریبا دوماه به‌طور منظم صبح و بعدازظهر تمرین می‌کردیم. دو ساعت صبح و دو ساعت بعدازظهر، تمرینات تخصصی و بدنسازی داشتیم. این اواخر بعضی مواقع تمرینات‌مان به سه جلسه در روز هم می‌رسید که معمولا زمان مفیدش بین یک ساعت‌و‌نیم تا 2 ساعت بود».
پسرخاله‌ام من را با اسکواش آشنا کرد
«سپهر» درباره این‎که ‌چطور به این رشته ورزشی که در ایران کمتر شناخته‎شده ‌است، علاقه‌مند شده، می‌گوید: «پسرخاله‌ام در دوران خودش قهرمان این رشته بود. او یعنی «علی روغنی» یکی از قهرمان‌های ملی در رشته اسکواش بود که الان فوت شده است. من بچه بودم، او یک روز اتفاقی من را برد اسکواش و من این رشته ورزشی را دیدم، بازی کردم و به آن علاقه‌مند شدم. از آن موقع، اسکواش را به صورت جدی و حرفه‌ای شروع کردم. الان تقریبا ۱۱ سال است که من اسکواش بازی می‌کنم و هر روز بیشتر از قبل، برای موفقیت در آن تلاش می‌کنم».
اسکواش 5 ست 11 امتیازی دارد
اسکواش اولین بار در سال ۱۸۳۰ در مدرسه هارو در انگلستان ابداع شد. در سال ۱۸۷۴ این رشته ورزشی و مسابقه‌های آن در انگلستان رسمیت پیدا کرد. در سال ۱۹۶۷ فدراسیون بین‌المللی اسکواش با شرکت ۷ کشور تأسیس شد و در سال ۱۹۹۲ نام آن به فدراسیون جهانی اسکواش (WSF) تغییر یافت. اسکواش از سال ۱۳۲۰ با ورود کارکنان انگلیسی شرکت نفت آبادان و ساخت سالن اسکواش برای آن‌ها وارد ایران شد. اولین فدراسیون اسکواش ایران در سال ۱۳۵۳ تاسیس شد ولی بعد از یک سال منحل و در سال ۱۳۷۲ مجددا راه‌اندازی شد. از «سپهر» می‌خواهم که بیشتر درباره این رشته ورزشی و نحوه امتیازگیری در آن برای ما بگوید که این‌طور توضیح می‌دهد: «اسکواش ورزشی راکتی است که به صورت تک‌نفره(۲ بازیکن) و دونفره (۴ بازیکن) در زمینی که معمولا دیوارهای آن شیشه‌ای است، انجام می‌شود. دلیل شیشه‌ای بودن دیوارها، امکان‌پذیرشدن تماشای بازی برای تماشاگران است. درباره چگونگی امتیاز گرفتن هم باید بگویم که اسکواش مثل بقیه ورزش‌های راکتی دیگر، گیمی است. هر ورزشکاری 3 گیم از 5 گیم را ببرد، برنده بازی خواهد شد. امتیاز گیم‌های این ورزش ۱۱ تایی است و ما باید سعی کنیم طوری به توپ ضربه بزنیم که حریف‌مان نتواند توپ را جواب بدهد و امتیاز برای ما ثبت بشود. در اسکواش بعد از زدن ضربه، حریف نباید اجازه بدهد که توپ دوبار زمین بخورد و اگر دوبار زمین بخورد، امتیاز از دست می‌دهد. خط اوت‌هایی هم در داخل کورت یا زمین اسکواش کشیده شده که اگر ما بالای آن بزنیم یا یک آهنی که پایین کورت اسکواش قرار دارد و به آن می‌گوییم تین بزنیم، امتیاز از دست می‌دهیم».
مدال‌های جهانی زیادی کسب کردم
کسب مدال طلا و تاریخ‌ساز شدن در تاریخ اسکواش ايران، تنها افتخار و دستاورد «سپهر اعتمادپور» در این سال‌ها نبوده است. خودش این باره می‌گوید: «من الان چندین دوره است که قهرمان مسابقات کشوری اسکواش ایران هستم. همچنین نفر اول غرب آسیا شدم و چندین دوره هم در مسابقات جهانی  PSA مقام آوردم. کسب مدال نقره در مسابقات آلمان، دومی در آفریقای‌جنوبی، سومی در قطر و... بخشی از مدال‌هایی است که در این سال‌ها کسب کردم. همچنین در مسابقات جوانان جونیور آسیا، سوم شدم».
​​​​​​​استقامت بالا، رمز موفقیت در اسکواش است
از این ورزشکار تاریخ‌ساز در رشته اسکواش می‌پرسم که به نظرش چه افرادی با چه ویژگی‌های جسمانی و شخصیتی، می‌توانند وارد این رشته شده و در آن موفق شوند که می‌گوید: «فعالیت در اسکواش به علت تحرک بالایی که دارد، برای افرادی که به اصطلاح از لحاظ تیپ بدنی لاغرتر و سریع‌تر هستند، توصیه می‌شود. همچنین افرادی که استقامت بالایی دارند، می‌توانند در اسکواش موفق شوند چون استقامت یکی از فاکتورهای مهم برای رسیدن به موفقیت در این رشته ورزشی است».
اسکواش تقریبا یک ورزش لاکچری به حساب می‌آید
او درباره این که اگر به قدیم برگردد، باز هم وارد این رشته می‌شود یا نه و هزینه‌های فعالیت در این رشته زیاد است یا نه، می‌گوید: «من اگر برگردم به عقب، اسکواش را دوباره با همین قدرت و تلاش ادامه می‌دهم ؛چون رشته ورزشی بوده که به آن علاقه زیادی داشتم. شاید اسکواش مثل سایر ورزش‌ها شناخته شده نباشد ولی اگر مقداری بیشتر به آن بها داده بشود، شناخته‌تر خواهد شد چون خیلی ورزش پرهیجان و پرتحرکی است و به خصوص برای نوجوانان جذاب خواهد بود. درباره هزینه‌های فعالیت در این رشته ورزشی باید بگویم که اسکواش تقریبا یک ورزش لاکچری به حساب می‌آید چون تایم‌های تمرین آن همه جا به صورت خصوصی است و لوازم جانبی مورد نیاز این رشته ورزشی مثل راکت، معمولا گران است».

در آسیا یک‎بار سوم شدیم
او درباره این که کدام کشورها در رشته اسکواش در جهان قوی‌ترین هستند و وضعیت کشورمان در رتبه بندی آسیایی و جهانی این رشته چطور است، می‌گوید: «در رشته اسکواش کشورهای مصر، انگلیس و فرانسه در جهان حرف اول را می‌زنند. در آسیا هم، اسکواش‌بازهای هنگ‌کنگی، هندی، مالزیایی و پاکستانی سرشناس‌ترین‌ها هستند و همیشه مدعی اصلی قهرمانی و کسب مدال محسوب می‌شوند. درباره وضعیت کشورمان در رشته اسکواش در آسیا، طبق آخرین رده‌بندی ما از بین 14 تیم در رده هشتم قرار داریم. البته چندسال پیش، یک‎بار توانستیم در رده سوم آسیا قرار بگیریم که بهترین عنوانی بوده که تا امروز کسب کردیم. البته از آن‌جایی که اسکواش المپیکی شده و این اتفاق خیلی مهمی است، تمام برنامه‌ریزی‌ها باید بلندمدت باشد که بتوانیم انفرادی و تیمی، مقام خوبی در آسیا کسب کنیم تا بتوانیم سهمیه المپیک ۲۰۲۸ بگیریم و پرقدرت حضور پیدا کنیم».
اسکواش درس‌های زیادی به من داد
از این پسر تاریخ‌ساز در رشته اسکواش می‌پرسم که آیا فعالیت در این رشته روی سبک‌زندگی‌تان هم تاثیر گذاشته یا نه که می‌گوید: «اسکواش خیلی روی سبک‌زندگی من تاثیر گذاشته، خیلی صبور شدم. همچنین فعالیت در این رشته ورزشی که درس‌های زیادی به من داد، باعث شد تا در زندگی هدفمندتر شوم. برنامه‌ریزی برای رسیدن به موفقیت، از دیگر چیزهایی بود که اسکواش به من یاد داد و به درد همه مراحل زندگی‌ام می‌خورد». از او می‌پرسم که آیا تا حالا شده از اسکواش خسته بشوید و تصمیم بگیرید که دیگر این رشته را ادامه ندهید که می‌گوید: «ورزشکار حرفه‌ای باید طوری باشد که برای ورزشش زندگی کند، نه این‎که زندگی بکند و درکنارش ورزش کند. چون ورزش حرفه‌ای خیلی فداکاری‌ها و ریسک‌هایی دارد که باید انجام بشود تا ورزشکار بتواند نتیجه دلخواه‌اش را کسب کند. بالاخره هم داخل زندگی هم داخل ورزش، آدم بعضی موقع‌ها ناامید و خسته می‌شود و من هم این حس را تجربه کردم ولی این‎طوری نبوده که بخواهم کلا اسکواش را رها کنم؛ چون راهی بوده که سال‎ها برای آن زحمت کشیدم و فداکاری کردم. واقعا حیف است که از اسکواش خسته شوم. البته خیلی وقت‌ها ناامید شدم، خیلی وقت‌ها هم بوده چندماه اسکواش را کنار گذاشتم ولی دوباره برگشتم».
​​​​​​​هدف بعدی‌ام کسب سهمیه المپیک است
از «سپهر» به عنوان سوال آخر می‌پرسم که بعد از کسب مدال تاریخی در مسابقات غرب آسیا، هدف بعدی‌اش چیست و دوست دارد در این رشته ورزشی به کجا برسد که می‌گوید: «من همیشه سعی کردم هدف‌هایی برای خودم تعیین کنم. هدف بعدی من قهرمانی آسیاست و آخرین هدف بلندمدت من کسب سهمیه المپیک و مقام در المپیک است. این راهی است که کلی سختی و اتفاق خوب و بد دارد و اگر آدم می‌خواهد به هدف‌هایی که برای ورزش حرفه‌ای دارد، برسد باید برای‌شان بجنگد و تلاش کند».