​​​​​​​خیلی سریع یک گل، یک رنگ و یک حیوان را نام ببرید! تمام شد؟ با این که ده‌‌ها هزار نوع گل، چندین و چند رنگ و دست کم صد گونه متفاوت حیوان وجود دارند اگر ساختار ذهن‌‌تان شبیه بیشتر مردم باشد، پاسخ‌‌های تان «رز»، «قرمز» و «سگ» یا «گربه» بوده است. این «خطای در دسترس بودن» است. فکر ما سراغ همان چیزی می‌‌رود که درست همان لحظه مقابل چشم یا در مغزمان است. آن چه در دسترس ماست اثر پررنگی در تصمیم‌‌گیری های مان دارد. هر تصمیم بر علتی متکی است و این علت از اطلاعاتی تشکیل شده است. محض راحتی و به جای موارد مهم‌‌تری که قبل از هر چیز مستلزم تحقیق و بررسی اند، سراغ دم دستی‌‌ترین‌‌شان در خزانه اطلاعات‌‌مان می‌‌رویم. یک مثال از دنیای کسب و کار بزنم؛ هیئت مدیره به بررسی مواردی می‌‌پردازد که مدیر عامل در دستور جلسه آورده باشد، نه نکات احتمالاً مهم‌‌تری که در دستور جلسه نیستند. اگر پیگیر اخبار باشید این خطر وجود دارد که آن را مبنای تصمیم‌‌گیری‌‌تان قرار دهید حتی اگر اخبار هیچ ربطی به مسئله مدنظرتان نداشته باشد. چنین اتفاقی ممکن است ناخودآگاه بیفتد؛ مثلاً ممکن است در حال گوش کردن به خبری درباره یک سانحه هوایی در آن سوی دنیا باشید. روز بعد، فرصت پرواز به لندن و ثبت یک قرارداد احتمالی نصیب‌‌تان می‌‌شود با این‌‌که سانحه گزارش شده در اخبار هیچ ارتباطی با پرواز شما به لندن نداشته؛ سوار هواپیما نمی‌‌شوید و ملاقات به هم می‌‌خورد. اخبار جای خود را در مغز ما باز می‌‌کند و ما نیز مشتاقانه پذیرای آن هستیم. هر چه تصاویر کلیپ‌‌ها و تیترهای آن احساسی‌‌تر باشند فضای بیشتری از ذهن ما را اشغال می‌‌کنند؛ اخبار خود را در صدر پرونده‌‌های ذهنی ما جا می‌‌کند و به همین دلیل از سایر انواع اطلاعات مانند آمار مقایسه‌‌های تاریخی، استدلال‌‌های پیچیده و استدلال‌‌های مخالف که می‌‌توانند مبنای بسیار بهتری برای تصمیم‌‌ گیری باشند به مراتب در دسترس‌‌تر است.
برگرفته از کتاب «پیگیر اخبار نباشید» اثر رولف دوبلی