​​​​​​​
در حالی که چهار روز دیگر پرسپولیس در دیدار سوپرجام فوتبال ایران باید به مصاف سپاهان برود، هنوز تکلیف کادر فنی این تیم مشخص نشده است. مدیران پرسپولیس در روزهای اخیر مذاکرات خود را با گزینه‌های مختلف انجام داده‌اند و به گزارش شبکه الکاس قطر، روی فاریا، سرمربی سابق الدحیل قطر جدیدترین گزینه باشگاه پرسپولیس است، مربی که برای مدت 17 سال دستیار ژوزه مورینیو در تیم های بزرگ چلسی، اینتر و رئال بود. اما پیش از مذاکره پرسپولیس و روی فاریا، یکی از مربیانی که مدیران باشگاه ایرانی با او مذاکره کردند، والتر ماتزاری مربی سرشناس ایتالیایی بود  اما روند مذاکرات با این مربی مثبت پیش نرفت. هرچند یکی از موانع توافق طرفین مسائل مالی بوده چرا که این مربی ایتالیایی درخواست دستمزد 3 میلیون دلاری کرده بود اما ماتزاری در آخرین تماس خود با مدیران پرسپولیس به آن‌ها اعلام کرده که برخی از ایران با او تماس گرفته‌اند و او را از حضور در ایران ترسانده‌اند. نکته جالب در این میان این است که این مربی ایتالیایی با همه این شرایط حاضر بوده  به ایران بیاید اما خانواده او با این کار مخالفت کرده‌اند درست مثل اتفاقی که پیش از فصل جاری و با پیشنهاد اول پرسپولیس و مهر ماه با پیشنهاد باشگاه استقلال رخ داده بود. البته پیش از این که ماتزاری این مسئله عجیب و نگران کننده را بیان کند، رضا درویش مدیرعامل باشگاه پرسپولیس چند روز پیش در مصاحبه ای رسمی به این نکته اشاره کرده و با انتقاد شدید از کسانی که پالس های منفی به گزینه‌های خارجی پرسپولیس یا دیگر باشگاه‌ها می دهند، از آن ها خواسته بود فرایند ایران هراسی را متوقف کنند. البته این موضوع تنها برای پرسپولیس رخ نداده و در سال های اخیر و به خصوص پس از تشدید تحریم‌ها و بالا گرفتن تنش های سیاسی در خاورمیانه شاهد خودداری بازیکنان و مربیان خارجی از حضور در ایران یا ترک کشورمان با وجود داشتن قرارداد بوده ایم.نمونه بارز آن هم جدایی ناگهانی آندره آ استراماچونی سرمربی سابق و ایتالیایی استقلال در میانه فصل به بهانه پرداخت نشدن پول و سفر بی بازگشت به ایتالیا و ترک تهران از سوی یورگن لوکادیا مهاجم هلندی باشگاه پرسپولیس در میانه ناآرامی‌های دو سال پیش بود. این دو مربی و بازیکن اروپایی با وجود داشتن قرارداد به بهانه های واهی ایران را ترک کردند و در ادامه هم شاهد جدایی پاکو خمز سرمربی اسپانیایی تراکتور و جدایی چند بازیکن خارجی به دلایل غیرفوتبالی و سیاسی و ترک ایران از سوی آن ها بودیم. جدا از این نمونه‌ها در هر فصل یا نیم فصل وقتی یک باشگاهی به خصوص باشگاه های بزرگ و پرطرفدار به سراغ بازیکن و مربی خارجی رفته اند، هرقدر این گزینه ها سرشناس تر بوده اند، سنگ اندازی و ترساندن آن ها برای حضور نیافتن در ایران بیشتر بوده است! شاید برخی از طرفداران تیم های رقیب برای جلوگیری از تقویت حریف شان به پیج شخصی مربی و بازیکن خارجی مدنظر هجوم برده و کامنت های منفی گذاشته باشند اما به نظر می رسد این مسئله سازمان دهی شده باشد و فرایند ایران هراسی در ابعاد وسیع تر و با انگیزه های خصمانه ای صورت بگیرد. حال سوال این جاست که چرا از سوی فدراسیون، وزارت ورزش و دیگر نهادهای ذی ربط چاره ای برای این مسئله اندیشیده نشده یا نمی شود و چرا کسی با ایران هراسی برنامه ریزی شده حداقل در حوزه ورزش مقابله نمی کند؟