​​​​​​​
دونالد ترامپ  که وعده داده بود درهای جهنم را به روی حماس بگشاید، پس از پایان ضرب‌الاجل تعیین‌شده، هیچ اقدام عملی انجام نداد و فضای سیاسی همچنان در بلاتکلیفی باقی ماند. ترامپ این ضرب‌الاجل را تعیین و تهدید کرده بود که در صورت عدم آزادی تمامی اسرای اسرائیلی، جنگ دوباره از سر گرفته خواهد شد. اما نگاهی دقیق‌تر به وضعیت موجود، نشان می‌دهد که شنبه محک مهمی برای ترامپ و شناخت رفتار او نه در پرونده غزه بلکه در دیگر پرونده‌ها پس از پایان ضرب‌الاجل در صورت عدم آزادی همه اسرا بود.
تناقض در سیاست‌های ترامپ
ترامپ که در جریان مذاکرات آتش‌بس، شخصاً به اسرائیل فشار آورده بود تا با آزادی تدریجی اسرا موافقت کند، اکنون از همین روند انتقاد می‌کند و آزادی گروهی و تدریجی را ناکافی می‌داند. این تغییر موضع نشان‌دهنده نوعی رفتار غیرقابل پیش‌بینی است که به نظر می‌رسد بیش از آن‌که بر مبنای یک استراتژی مشخص باشد، به‌عنوان ابزاری برای نمایش قدرت وجلب حمایت داخلی استفاده می‌شود. نکته قابل توجه این است که ترامپ، برخلاف ادعایش، نه‌تنها گزینه‌های محدودی برای اجرای تهدید خود دارد، بلکه حتی اسرائیل نیز مایل نیست که توافق را به‌طور کامل نقض کند.
 حماس در برابر ضرب‌الاجل ترامپ
از منظر محاسباتی، حماس دلیلی برای پذیرش این ضرب‌الاجل ندارد. این گروه می‌داند که در هر صورت، طرح ترامپ برای کوچاندن فلسطینی‌ها از غزه همچنان روی میز است و بنابراین، عمل به این خواسته می‌تواند موقعیت راهبردی آن‌ها را تضعیف کند. به همین دلیل، حماس از طریق میانجی‌ها پیام داده که تنها در صورتی به آزادی اسرا ادامه خواهد داد که اسرائیل به تعهدات بشردوستانه خود پایبند باشد. به نظر می‌رسد که این استراتژی نه‌تنها باعث حفظ موقعیت این گروه در مذاکرات شده، بلکه فشار بیشتری را به نتانیاهو وارد کرده است.
اسرائیل در تنگنای تصمیم‌گیری
نتانیاهو اکنون در شرایطی قرار دارد که باید بین دو گزینه سخت یکی را انتخاب کند: ادامه اجرای توافق که ممکن است خشم راست‌گرایان افراطی اسرائیل را برانگیزد، یا حمایت از درخواست ترامپ که به معنای فروپاشی توافق و بازگشت به جنگی بی‌سرانجام خواهد بود. از یک‌سو، جامعه اسرائیل به‌طور گسترده‌ای از ادامه آتش‌بس حمایت می‌کند و از سوی دیگر، تندروهای کابینه او، به‌ویژه بن گویر و اسموتریچ، خواستار برخورد سخت‌تری با حماس هستند. این دوگانگی باعث شده است که دفتر نخست‌وزیری اسرائیل مواضع ضدونقیضی را اتخاذ کند، به طوری که در هیچ‌یک از بیانیه‌های رسمی خود بر آزادی «همه» گروگان‌ها تأکید نکرده است.
آزمونی برای ترامپ و اسرائیل
درنهایت، درشرایط فعلی اگر همه اسرا آزاد نشوند، ترامپ یا باید تهدید خود را در اولین فرصت عملی کند و به سمت تشدید درگیری‌ها پیش برود یا با عقب‌نشینی، چهره‌ای ضعیف از خود به نمایش بگذارد. این در حالی است که ترامپ، برخلاف لحن تندش، ابزارهای محدودی برای اعمال فشار دارد و حتی در صورت تشدید درگیری، باز هم ممکن است مجبورشود در ادامه مسیر، بر اسرائیل برای بازگشت به توافق فشار وارد کند. در نهایت، آنچه مشخص است، این است که تهدیدات ترامپ بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند تا عملیاتی، و برخلاف ادعاهایش، وی همچنان در تله سیاست‌های متناقض خود گرفتار است.