​​​​​​​

مرز دوغارون با قدمت بیش از 120 سال‌، پرترددترین مرز استان خراسان رضوی است که روزانه حدود 1000 دستگاه تریلر و خودروی ترانزیتی از این مرز تردد می کنند اما این مرز پرتردد فاقد زیرساخت های کافی برای مقابله با آتش سوزی های احتمالی است و حتی یک پایگاه امداد و نجات هم ندارد. نزدیک ترین پایگاه امداد و نجات به مرز دوغارون، پایگاه شهر تایباد است که 25 کیلومتر تا مرز فاصله دارد. از طرفی این پایگاه نیز با کمبود امکانات مواجه است و با وجود کمبود امکانات، شهرستان باخرز را هم پوشش می دهد. از آن جا که حوادث متعددی طی سال های گذشته در این مرز  و مرز همجوار آن در افغانستان (اسلام قلعه) رخ داده، ضرورت دارد که زیرساخت های آن در حوزه مقابله با حوادث احتمالی تقویت شود. به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سرپرست جدید فرمانداری تایباد نیز در این باره گفت: زیرساخت‌های موجود در مرز دوغارون این شهرستان توان مقابله با حوادث احتمالی به ویژه آتش‌سوزی را ندارد، از این رو با تلاش دستگاه‌های متولی باید به سازی و تقویت شود. حسین جمشیدی در نشست ستاد پیشگیری هماهنگی و فرماندهی عملیات پاسخ به بحران تایباد افزود: رفت و آمد شمار زیادی از ناوگان حمل و نقل در گذرگاه بین المللی دوغارون در منطقه آزاد تجاری - صنعتی دوغارون، بازارچه مرزی، پایانه مرزی دوغارون، پارکینگ شهرداری و بخش خصوصی انجام می‌شود. جمشیدی افزود: همچنین حجم زیادی از کالا‌های حمل شده به سمت افغانستان از نوع سوخت و انواع فراورده‌های نفتی است که در صورت بروز حوادثی، چون آتش سوزی، تجهیزات و امکانات موجود در این منطقه اقتصادی توان مقابله با آن را ندارند.
نیاز دوغارون به تدابیر ویژه مسئولان استانی و کشوری
سرپرست فرمانداری تایباد ادامه داد: روزانه افزون بر هزار دستگاه انواع کامیون ایرانی و افغانستانی و بیش از چهار هزار نفر در حوزه مسافری در این معبر رسمی تردد می‌کنند که نیاز است مسئولان استانی و کشوری برای به حداقل رساندن خطرات و حوادث احتمالی در مرز دوغارون تدابیر ویژه‌ای را اعمال کنند. وی به حوادث رخ داده در مرز دوغارون و اسلام قلعه اشاره کرد و گفت: سهل انگاری رانندگان و حوادث غیرمترقبه در سال‌های گذشته منجر به آتش سوزی‌های بزرگی در این کانون اقتصادی شده است. جمشیدی تصریح کرد: با وجود این که در ارگان‌ها و نهاد‌های فعال در دوغارون تجهیزات حداقلی برای خاموش کردن آتش فعال است، در برخی از مواقع و با توجه به عمق حوادث احتمالی، توانایی کنترل حوادث در این منطقه وجود ندارد.