زمستان و تابستان، جدال برای صدرنشینی یا فینال حذفی؛ فرقی ندارد دربی پرسپولیس و استقلال در چه فصلی، چه شرایطی از جدول و ... برگزار می‌شود. هرچه باشد دربی همیشه حساس، پرهیجان و جذاب است. حتی همین چند سال قبل که دربی‌ها در کرونا و بدون تماشاگر برگزار شد هم بازی‌های قشنگی دیدیم. هرچند در مقطعی تیم‌ها محتاط بودند و نوار مساوی‌های کسل‌کننده روی مخ طرفداران دو تیم بود. دربی قابل پیش‌بینی هم نیست؛ به‌خصوص بازی امروز که هر دو تیم وضعیت عجیبی را به‌لحاظ کیفیت فوتبال و نیمکت‌ها تجربه می‌کنند. با این‌همه نمی‌شود دربی را نادیده گرفت و بعید نیست دربی امروز بخشی از خاطرات جالب فوتبالی ما در سال‌های آینده باشد و امیدواریم از آن بازی‌هایی باشد که با گل‌های خوب و جذاب در خاطره‌ها بماند نه حاشیه‌ها؛ مثل خیلی از دربی‌هایی که بیشتر از هرچیز با گل‌های حساس‌شان ماندگار شدند؛ گل‌هایی که شاید خیلی زیبا و منحصر به‌فرد نبودند اما به دلایل مختلف فراموش شدنی نیستند؛ گاهی یک گل در دربی سند محبوبیت چند سال یک بازیکن است و گاهی همان گل تیمی را نجات می‌دهد؛ ورق برمی‌گردد؛ در مواقعی یک گل چنان در ثانیه‌های پایانی زده شده که فرصت جبران نبوده و... در این پرونده سراغ استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌های تحریریه خراسان رفتیم تا برای‌مان از خاطره‌انگیزترین گل‌های تیم محبوب‌شان در دربی بگویند و خاطراتی را مرور کردیم که شاید با شما هم مشترک باشد.

شوت بود یا موشک؟
حسین سعیدی(مدیرمسئول)
سال 82 بود که پرسپولیس یک تیم قدرتمند با حضور فوق‌ستاره‌های آن موقع فوتبال ایران ساخته بود. در همان هفته‌های اول لیگ یعنی مهرماه بود که دربی برگزار شد. استقلال ترکیب جوان‌تری داشت و انتظار می‌رفت پرسپولیس با حضور ستاره‌هایی مثل کریم باقری، دایی، گل‌محمدی، پیروانی و میناوند راحت برنده شود. در همان دقایق اول بازی آبی‌ها با شوت بی‌نظیر سامره، دروازه ساشاایلیچ را که متخصص خوردن گل‌های زیبا بود، باز کردند. حملات قرمزها شروع شد اما در نیمه دوم پس از خطای کریم باقری بر روی محمدنوازی در فاصله حدود 50 متری، محمود فکری روی ضربه‌ای آزاد یکی از جذاب‌ترین گل‌های تاریخ دربی را زد تا مشخص شود دربی از آن‌چیزی که همیشه تصور می‌شود غیرقابل پیش‌بینی‌تر و جذاب‌تر است. تصور کنید در یک دربی علی دایی که همه توپ‌ها به او ختم می‌شد باشد و گل نزند اما محمود فکری که به ندرت گل می‌زد از فاصله‌ای زیاد ورزشگاه را با شوتش منفجر کند. همین غافل‌گیری‌هاست که فوتبال را غیرقابل پیش بینی و جذاب کرده است و یکی از دلایل برتری این رشته نسبت به سایر رشته‌های ورزشی است.
طارمی هت تریک می‌‌کنه یا پاس میده؟!
مهدی حسن‌‌زاده
پرسپولیس برانکو حتما با 3 قهرمانی پیاپی موفق‌‌ترین پرسپولیس تاریخ است و حتی ردپای وی در دو قهرمانی متوالی بعدی که موجب شد رکورد تاریخی 5 قهرمانی پیاپی لیگ برتر از 1395 تا 1400 را برای پرسپولیس به جا بگذارد، دیده می‌‌شود. جذاب‌‌ترین دربی موفق‌‌ترین مربی پرسپولیس در 27 فروردین 1395 با برد 4 بر 2 پرسپولیس در برابر استقلال رقم خورد. دقیقه 85 ضربه آزاد امید ابراهیمی پشت محوطه جریمه به دیوار دفاعی خورد و در برگشت مگویان بازیکن ارمنی استقلال در کنترل توپ تعلل کرد و ضدحمله برق آسای پرسپولیس شروع شد؛ ضدحمله ای که 4 پرسپولیسی را با یک مدافع استقلالی و مهدی رحمتی در موقعیتی نابرابر قرار داد. مهدی طارمی پا به توپ از میانه زمین تا پشت محوطه جریمه استقلال حرکت کرد و به جای هت تریک، محسن مسلمان را در موقعیت گل قرار داد و چهارمین گل پرسپولیس به ثمر رسید. یک ضدحمله برق آسا که حتی همین الان هم تکرار چنین صحنه‌‌ای از فوتبال مدرن و انتقال سریع از دفاع به حمله در فوتبال باشگاهی ما تکرارنشدنی است.



گلی با چاشنی انتقام
ابوالفضل حکم‌‌آبادی
پنجاهمین دربی یا شهرآورد سال 79 برای من یادآور گل زیبای مهدی هاشمی نسب  یا مهدی سرطلایی  به پرسپولیس است که پس از آن انتقال جنجالی رقم خورد. پس از این گل، از خود بی‌‌خود شدن هاشمی نسب جزو یکی از صحنه های ماندگار دربی  بود. سانتری که نیک بخت واحدی از میانه‌‌های زمین انجام داد و در ادامه زمین خوردن و جای‌‌گیری نامناسب عابدزاده که بیش از حد جلو آمده بود، فرصتی شد برای مهدی تا توپ را وارد دروازه پرسپولیس کند. این گل به گونه‌‌ای یک نوع انتقام از علی پروین بود. بی‌‌شک هاشمی‌‌نسب یکی از با تعصب‌‌ترین فوتبالیست‌‌های آن دوران بود. دوستی برایم تعریف می‌‌کرد زمانی که هاشمی نسب در پرسپولیس بود، در یکی از تمرین‌‌ها استوک‌‌ها (کفش های فوتبال) را از ساک ورزشی‌‌اش برداشته بودند و او پابرهنه دور زمین می‌‌دوید به گونه‌‌ای که کف پایش زخمی شده بود. وقتی امروز به تیم‌‌مان نگاه می‌‌کنم به جرئت می‌‌توانم بگویم جای این‌‌چنین فوتبالیست‌‌هایی خالی است. امثال مهدی هاشمی‌‌نسب یا رضا حسن زاده که در آن زمان می‌‌گفتند توپ نباید از دفاع بگذرد اگر توپ رد شد بازیکن حریف نباید از شما بگذرد.
چند دقیقه؟ چند نفره؟
سید مصطفی صابری
13 بهمن سال 1390، بیشتر از 13 سال قبل، شاهد یکی از دربی‌های به‌یاد ماندنی و عجیب بودیم. پرسپولیس سال‌ها بود که حال و روز خوب مدیریتی نداشت؛ مربی‌های زیادی می‌آمدند و می‌رفتند اما تیم آن‌طور که باید شکل نمی‌گرفت. استقلال با مظلومی چند دربی را پیروز شده بود. دربی 74 هم بوی برد استقلال را داشت، به‌خصوص که خط دفاعی و دروازه‌بان پرسپولیس خیلی ضعیف بودند. دقایق پایانی نیمه اول استقلال به گل رسید. به‌طور معمول یک گل برای پیروزی در دربی‌های ما کافی است؛ اما استقلال نیمه دوم توسط فریدون زندی گل دوم را هم زد. خطای شدید مرحوم اولادی باعث اخراج او شد. تعویض‌های دنیزلی از راه رسید. یکی مهدوی‌کیا بود که نیازی به معرفی ندارد و آن یکی هم مهاجمی خارجی بود به‌نام ایمون زائد که نمی‌شناختیمش. دوربین هواداران پرسپولیس را نشان می‌داد که در حال ترک ورزشگاه بودند؛ این‌طرف مظلومی مطمئن از پیروزی تیمش برای هواداران خودی دست تکان می‌داد. محمد نوری یک پاس توی عمق انداخت و زائد گل اول را زد. دقایقی بعد سانتر مهدوی‌کیا روی سر زائد فرود آمد و گل دوم را دیدیم. تا همین‌جا معجزه فوتبال را دیده بودیم، تیمی 10 نفره در چند دقیقه بازی را برگرداند. اما معجزه در 10 دقیقه تکمیل شد؛ وقتی سماجت بادامکی باعث شد توپ به زائد برسد و او با یک چرخش گل سوم را زد. راستی مگر می‌شود این گل‌ها و این بازی عجیب را فراموش کرد؟      




گل ژستد نقطه عطف قهرمانی تاریخی استقلال
اعظم هادی
در 104 دربی سرخابی‌های پایتخت مجموعا ۱۹۶ گل به ثمر رسیده‌ که سهم سرخ‌پوشان ۱۰۲ گل و سهم آبی‌پوشان ۹۴ گل بوده و این گل‌ها توسط بیش از 100 بازیکن به ثمر رسیده. از بین این تعداد گل برخی گل‌ها به خاطر زننده گل یا اتفاقی که رقم زده است از اهمیت و زیبایی بیشتری نزد هواداران پرسپولیس و استقلال برخوردار است. برای هواداران استقلال هم چند گل حلاوت و اهمیت بیشتری دارد مثل گل رودی ژستد مهاجم سابق و فرانسوی این تیم. در دربی 98 که بازی برگشت دو تیم در فصل بیست و یکم لیگ بود، استقلال تا دقیقه 81 با یک گل از پرسپولیس عقب بود و سرخ‌ها با این گل می توانستند فاصله 6 امتیازی شان با صدر جدول و استقلال صدرنشین را کاهش دهند و به قهرمانی امیدوار شوند. دقیقه 79 فرهاد مجیدی سرمربی آبی‌ها رودی ژستد را به جای مطهری به زمین فرستاد و این بازیکن دو دقیقه پس از ورود به زمین روی ارسال صالح حردانی دروازه پرسپولیس را باز کرد و بازی را به تساوی کشید. این گل نقطه عطفی در قهرمانی آن فصل استقلال بود چرا که هم مانع امیدواری پرسپولیس به قهرمانی شد و هم آبی‌ها رکورد شکست ناپذیری را حفظ کردند. ضمن این‌که این نخستین بار بود که یکی از بازیکنان خارجی استقلال در دربی گلزنی می‌کرد.
مساوی شد اما ما بردیم
وحید تفریحی
حال به‎هم‎زن‌تر از مساوی تو دربی هم مگه داریم؟ واقعا نه! اما مثل جذابیت‌ها، کل‌کل‌ها، ترکیب‌ها و ریز و درشت فوتبال دهه ۸۰ که برای من به شدت جذاب و دوست داشتنی بود و این روزها خیلی کمتر دیده می‌شود، بعضی مساوی‌های آن روزها هم پر ازجذابیت و استرس بود. خاطره من از یکی از همین روزهای جذاب فوتبال است؛ دربی۶۴ سال ۸۶! ترکیب را که مرور می‌کنی قند تو دلت آب می‌شود؛ کریم باقری، محسن خلیلی و  نیکبخت واحدی فیکس پرسپولیس بودن و آن طرف هم فرهاد مجیدی، آرش برهانی و مجتبی جباری. افشین قطبی و مرحوم ناصر حجازی هم سرمربی. این قدر این بازی جذاب بود و سراسر استرس که هنوز خاطره شیرین گل دقایق آخر محسن خلیلی و انفجار شادی پرسپولیسی‌ها تو استادیوم را با جزئیات به خاطر دارم. حدود دقایق ۶۰ نیمه دوم بود که امیدرضا روانخواه با یه شوت از راه دور دروازه رودباریان را باز کرد و انصافاً گل قشنگی بود! استقلال یک هیچ جلو افتاد، به قول خیابانی گزارشگر آن بازی، بعدش توپ و میدان کامل دست ما پرسپولیسی‌ها بود و هرچی زدیم به در بسته خورد. ۶ دقیقه مونده به پایان بازی، شیث رضایی از راست سانتر کرد و محسن خلیلی با یک ضربه سر دروازه وحید طالب‌لو رو باز کرد و جوری خوشحالی به اردوگاه پرسپولیسی‌ها آمد که انگار برنده بازی ما بودیم!
گل فرهاد 14 ساله شد
سارا عباس‌نژاد
سر کلاس عروض و قافیه ادبیات دانشگاه فردوسی نشسته بودم که چشمم خورد به ساعت دیواری کلاس. چقدر زمان تند می‌گذشت. باید خودم را بعد از کلاس به سرعت به خانه می‌رساندم تا کنار برادرم که یک پرسپولیسی پرادعا بود، بازی را ببینم. در مسیر با خودم گفتم اما اگر باز هم بازی مساوی بشود چی؟! دلخوشی‌ام مامانم بود که در تیم دونفره من و خواهرم، طرفدار استقلال بود. گاهی دعا می‌خواند و گاهی با دو دستش چشم‌هایش را می‌گرفت. من هم می‌گفتم دعات مستجاب مامان. اصلا انگار خون در رگ‌های من، خواهر و مامانم آبی بود مثل جوهر آبی خودکار کیان، روان و زنده و رونده. چند ثانیه آخر بازی بود که زیدان آسیا یک پاس در عمق برای فرهاد فرستاد. او هم جذاب‌ترین دوئل تاریخ دربی‌ها را رقم زد و با شیث وارد کورس شد و گل فراموش‌نشدنی به ثمر رساند. وای که چقدر چسبید آن برد. بعدش هم شعار «آی بدو آی بدو»، فرهاد را بیشتر محبوب قلب آبی‌ها کرد تا ‌جایی که در ورزشگاه به عشق او فریاد می‌زدند: «تو تک ستاره فوتبال مایی آهای فرهاد مجیدی».
​​​​​​​
چی شد؟ گل شد؟
مجید حسین‌زاده
اوه اوه. بعد از این همه سال، وقتی خاطرات این بازی یادم می‌آید، بازهم هیجانی می‌شوم. خیلی حساس بود و شرایط خاصی هم داشت. یک ماه قبل از آن، پرسپولیس عزادار فوت ناگهانی کاپیتان خودش یعنی هادی نوروزی شده بود. اوایل راه برانکو قبل از شروع توفانی‌اش در پرسپولیس هم بود. ابتدای نیمه دوم، جابر انصاری دروازه پرسپولیس را فروریخت و پس از آن تا ثانیه پایانی، سرخ‌ها هرچه زدند به در بسته خورد. استقلالی‌ها شادمان بودند که 4 دقیقه وقت اضافه هم تمام شد اما آخرین سانتر پرسپولیسی‌ها، نفس‌ها را در سینه‌ها حبس کرد. طارمی پشت به دروازه بود، برگشت و توپش به پای مدافعان  خورد. اما بازی تمام نشد. رامین رضائیان که آن موقع پرسپولیس بود، توپ برگشتی را به سمت چهارچوب کوبید. رحمتی توپ را نصفه نیمه دفع کرد اما به پشت جری بنگستون خورد. این مهاجم هندوراسی با این گل، یکی از دیرهنگام‌ترین گل‌های تاریخ شهرآورد را در دقیقه 96 به ثمر رساند اما آبی‌ها را که آماده پایکوبی و جشن شده بودند، ناراحت و بهت‌زده به سمت بیرون ورزشگاه بدرقه کرد تا خاطره آن روز، هیچ گاه از یاد پرسپولیسی‌ها نرود.

بردن پرسپولیس کار عادی آن روزها       
شایان اله‌‌‌آبادی
هر زمان دربی پایتخت شروع می‌شود، به یاد بازی دربی 73 مرحله یک چهارم نهایی جام‌حذفی می‌افتم که استقلال با گل‌های مجتبی جباری و اسماعیل‌شریفات پرسپولیس را به‌راحتی در وقت‌های‌اضافه شکست داد. دو تیم پس از تساوی بدون گل در پایان 90 دقیقه به وقت‌اضافی رفتند. البته در آن زمان پرسپولیس شرایط خوبی نداشت ولی دربی با بازی‌های دیگر فرق دارد. اما در این بازی هم بازیکنان نامی پرسپولیس توان رقابت بیشتر از 90 دقیقه را نداشتند و در همان شروع وقت‌‎های‌اضافه نیمه‌اول دروازه خود را بازشده دیدند.  مجتبی‌جباری روی غفلت مدافعان با پاس چشم‌نواز مهدی‌امیرآبادی گل اول این دیدار را زد تا مقدمه شکست تحقیرآمیز پرسپولیس را کلید بزند. جباری درست چهار دقیقه بعد از روی نقطه پنالتی که فرهاد مجیدی گرفته بود این کار را تکرار کرد. اما اسماعیل شریفات کار را برای پرسپولیس سخت‌تر هم کرد. در حالی که مدافعان پرسپولیس با اندیشه‌ آفساید ایستاده بودند، مهاجم استقلال پس از تک به تک شدن با حقیقی او را پشت سر گذاشت و گل سوم را به ثمر رساند تا تیرخلاصی بر پیکر بی جان پرسپولیس بزند.

​​​​​​​وقتی از شر این یک یک خلاص شدیم!
​​​​​​​امیررضا توکلی
دربی شصت و هشت را هیچ‌‌‌گاه از یاد نخواهم برد. دقیقه 16 فرهاد مجیدی استقلال را جلو انداخت و دقیقه 34 مرحوم هادی نوروزی کار را برای پرسپولیس به تساوی کشاند. دقایق یکی پس از دیگری سپری می‌‌‌شد و کمتر از 5 دقیقه به پایان بازی وقت باقی مانده بود. دربی شصت و هشت نیز می‌‌‌رفت تا همانند6 دربی قبلی خود با نتیجه خسته کننده مساوی به پایان برسد و همه خوب می‌‌‌دانیم که هیچ چیز بدتر از مساوی برای دربی نیست. اما ناگهان در دقیقه 86 و در فاصله 40 متری دروازه استقلال، کریم باقری که بازوبند زرد کاپیتانی را روی دست راستش بسته بود، توپ را از هوار محمد هافبک عراقی تیمش گرفت، تمام توان خود را جمع کرد و با شوتی ویران کننده دروازه وحید طالب لو را از پای بست ویران کرد. عادل فردوسی پور به بهترین شکل ممکن این شوت تماشایی و این پیروزی دلچسب را توصیف کرد و گفت «دیگه از شر این بازی یک- ‌‌‌یک خلاص شدیم.»