زیربنای علمی این قانون جدید نیست. دانشمندان علوم اعصاب مدت‌هاست فهمیده‌اند که وقتی نوبت به مغز ما می‌رسد، فراموشی یک اشکال نیست، این یک ویژگی است. همان‎طور که محقق حافظه دانشگاه کالیفرنیا، دیویس و نویسنده کتاب «چرا به یاد داریم» توضیح داده است: «اگرچه ما تمایل داریم باور کنیم که می‌توانیم و باید هر چیزی را که می‌خواهیم به خاطر بسپاریم، واقعیت این است که ما طوری طراحی شده‌ایم که فراموش کنیم». به گزارش «عصرایران»، ما به طور طبیعی خاطرات قدیمی‌تر را فراموش می‌کنیم که مغزمان آن را کمتر مهم می‌داند تا جایی برای اطلاعات جدیدتر و با ارزش‌تر باز کند. به گفته رانگانات، حافظه اساساً یک فرایند رقابتی است.

 قدرت تکرار فاصله‌دار
در دهه 1880، روان‎شناس آلمانی هرمان ابینگهاوس این تمایل به فراموشی را مطالعه و با «منحنی فراموشی» خود، این پدیده را تجسم کرد. منحنی او نشان می‌دهد که حفظ اطلاعات ما در چند روز اول پس از یادگیری آن کاهش می‌یابد. پس از یک ماه، افراد تنها 20 تا 30 درصد از آن‎چه برای اولین بار به آن‎ها آموزش داده شده، به‌خاطر می‌آورند. با این حال اگر مغز ما به طور طبیعی از به خاطر سپردن خودداری کند، در مورد آن چه می توان کرد؟ «ابینگهاوس» چیزی به نام تکرار فاصله دار را توصیه کرد. یادآوری اطلاعات آن‌ها را در مغز شما مهم‌تر نشان می‌دهد و به آن کمک می‌کند در رقابت برای فضای محدود حافظه شما پیروز شود. به همین دلیل است که معلمان شما در دوران دبیرستان از شما می خواهند که مطالب را چندین بار قبل از آزمون مرور کنید و از یک جلسه پرحجم شب قبل خودداری کنید.
تقویت فوری حافظه با قانون 2-7-30
ایده اصلی این‎جاست؛ وقتی می‌خواهید مطالب جدیدی یاد بگیرید، خود را با تلاش برای یادآوری آن دو، هفت و 30 روز پس از یادگیری اولیه امتحان کنید. فاصله‌ها بر اساس منحنی ابینگهاوس و ظرفیت افراد برای حفظ اطلاعات که از طریق آزمون و خطا کشف می‌شود، مشخص شده است. حتی پیشنهاد می‎شود یادآوری‌های تقویم را در روز دوم، هفتم و سی ام برای خود تنظیم کنید تا جلسه‌ای را از دست ندهید. اگر چیزی هست که دوست دارید به خاطر بسپارید ، روش 2-7-30 را امتحان کنید. نزدیک به 150 سال علم می‌گوید که با حداقل تلاش، حافظه شما به طور اساسی بهبود می‌یابد.