در حال حاضر با توجه به کاهش وزن آتلانتیک‌گرایی در سیاست‌خارجی ترامپ، به نظر می رسد که روسیه نقش پررنگی در تعاملات آسیای غربی پیدا کند. از یک طرف روسیه به عنوان یکی از مهم ترین بازیگران صحنه سوریه عمل می کند و نقش مهمی در یوگسلاویزه شدن سوریه در دوران پس از اسد دارد. در حال حاضر نیروهای احمد العوده در جنوب، روابط خوبی با مسکو دارند. این روابط سبب می شود که دست اسرائیل برای ایجاد راهگذر داود از مناطق متصرفاتی در جنوب سوریه، منطقه دروزی نشین سویدا تا مناطق کردنشین در شمال‌شرق سوریه گشوده شود؛ این راهگذر ضمن این که باعث قطع ارتباط عراق و سوریه خواهد شد، می تواند اهرم فشار علیه دولت ترکیه هم باشد.به نظر می رسد آن چه در دو هفته گذشته در تعامل میان روسیه و آمریکا رقم خورده قرار است تا روسیه نقش مهمی در گفت وگوی اتمی ایران و آمریکا ایفا کند. سفر اخیر لاوروف به تهران را باید از این زاویه دید؛ زیرا برخلاف سال های قبل دیگر اروپا میانجی بین ایران و آمریکا نیست. به نظر می‌رسد شانس روسیه برای موفقیت میانجی بیش از شانس تروییکای اروپایی در سال های گذشته بشود.البته گویا پوتین حتی برای تبدیل شدن به نقش یک میانجی جهانی بین چین و آمریکا نیز می‌اندیشد. درست در زمانی که هیچ کدام از دو ابرقدرت چین و آمریکا در مجمع عمومی رای به محکومیت روسیه در قبال پرونده اوکراین در هفته گذشته ندادند، او با توجه به سرمایه جغرافیایی خود و نیز روابط خوب همزمان با آمریکا و چین در نظر دارد که نقش میانجی در تنازع آینده هر دو کشور داشته ‌باشد. هر چند آمریکا در نظر دارد تا با تکرار سیاست نزدیک شدن نیکسون به مائو در دهه ۱۹۷۰، از ایجاد جبهه‌ای واحد در اوراسیا جلوگیری کند.