​​​​​​​
چرا بین خوراکی‌هایی مانند بروکلی و چیپس یا هویج و دونات یا پیراشکی گزینه‌‌ دوم را انتخاب می‌کنیم؟ سال‌هاست می‌دانیم انسان به مصرف غذاهای حاوی چربی و شکر علاقه‌ ویژه‌ای دارد و پژوهش‌های متعددی هم درباره این موضوع انجام شده است. حالا یک مطالعه‌ نشان می‌دهد که ما دارای دو مسیر مجزا و موازی برای تمایل به مصرف قند و چربی هستیم که سیگنال‌های آن را از روده به مغز می‌رسانند.
وسوسه روده و سیگنال به مغز!
به گزارش Update MD، در بدن انسان یک عصب به نام «واگ» وجود دارد که تنظیم کننده‌ ارتباط بین مغز و دستگاه گوارش است. مشخص شده دو مسیر مجزا در این عصب وجود دارد که سیگنال‌هایی از روده به مغز می‎فرستد و ما را به خوردن چربی و شکر وسوسه می‌کند. جالب‌تر این که این سیگنال‌ها مستقل از سیستم چشایی و دهان ماست! به این معنی که خود روده با کمک عصب واگ ما را به خوردن این مواد تحریک می‌کند. همچنین مشخص شده فعال شدن همزمان این دو مسیر، سبب می‌شود که تمایل به پرخوری پیدا کنیم. پیشرفت‌های فناوری سبب شده که محققان بتوانند در موش‌ها مسیرهای اختصاصی تحریک مصرف قند و چربی را تحریک کنند. این تحریک با کمک پالس‌های نوری ایجاد می‌شد و با تحریک یک مسیر، موش‌ها به دنبال خوراکی می‌رفتند و در مغزشان دوپامین ترشح می‌شد. پژوهشگران می‌گویند تحریک همزمان هر دو مسیر، مانند این است که دو مُشت چپ و راست به مغز بخورد و افزایش دوپامین بسیار بیشتر از حالت تحریک تکی است و موش‌ها به پُرخوری می‌افتادند.
جالب است بدانید یکی از روش‌های کاهش اشتها در داروهای کاهش وزن پرطرفدار از طریق تاثیر روی همین سیگنال‌هاست. این پژوهش مشخص می‌کند که چرا با وجود انتخاب یک رژیم غذایی سالم، باز هم نمی‌توانیم به راحتی جلوی خودمان را بگیریم. چون ارتباط میان روده و مغز در سطحی پایین از خودآگاهی ما برقرار است. یافته‌های جدید سبب می‌شود که بتوان راهکارهای دقیق‌تری برای کنترل تمایل به پرخوری و مصرف قند و چربی پیدا کنیم و احتمالا می‌توان در آینده داروهایی ساخت که به طور خاص این مسیرها را کنترل می‌کنند.