​​​​​​​در صحنه سیاست ایران، برخی چهره‌ها بیش از آن‎که در قامت قانون‌گذار ظاهر شوند، خود را در قامت فعال رسانه‌ای و کنشگر خیابانی به نمایش می‌گذارند. امیرحسین ثابتی، نماینده‌ای که بیشتر در رسانه‌ها دیده می‌شود تا در جایگاه قانون‌گذاری، یکی از این نمونه‌هاست. حضور او در جمع معترضان به عدم ابلاغ قانون حجاب و اظهار جملاتی که نه‌تنها از حیث حقوقی بلکه از لحاظ اخلاق سیاسی نیز بحران‌آفرین است، نشان‌دهنده خطری جدی برای چارچوب‌های قانونی کشور است.اخیراً ثابتی در تجمع غیرقانونی معترضان، ضمن تأیید غیرقانونی بودن چنین تجمعی، اظهارنظری عجیب و  البته خطرناک بیان کرد. او گفت: «حالا که ظریف معاون رئیس‌جمهور به‌صورت غیرقانونی در مسند قدرت نشسته، بقیه غلط می‌کنند به کار غیرقانونی شما چیزی بگویند.» این سخن، نه‌تنها حاوی نوعی توجیه نافرمانی مدنی غیرمسئولانه است، بلکه عملاً به مفهوم دعوت عمومی به بی‌قانونی تعبیر می‌شود. استدلال ضمنی او این است که اگر یک مقام حکومتی عملی غیرقانونی انجام داد، مردم نیز مجازند هر قانونی را زیر پا بگذارند. این دیدگاه، اگر در فضای سیاسی و اجتماعی ایران نهادینه شود، بنیان‌های حقوقی کشور را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.نقش نماینده مجلس، پیش از هر چیز، پاسداری از قانون و تلاش برای اصلاح ساختارهای ناکارآمد در چارچوب‌های قانونی است. اگر یک نماینده به جای اهتمام به وظایف تقنینی، مردم را به نقض قوانین تشویق کند، مشروعیت مجلس و کل نظام حقوقی کشور را به چالش می‌کشد. آیا می‌توان تصور کرد که یک قانون‌گذار، خود بزرگ‌ترین ناقض روح قانون باشد؟ این تضاد، مصداق بارز نقض شأن نمایندگی است.اما رفتار مسئله‌ساز ثابتی تنها به این اظهارنظر محدود نشد. یک روز پس از این جنجال، به جای ارائه توضیحی منطقی یا عذرخواهی بابت سخنان التهاب‌آفرین خود، به منتقدان تاخت و آن‌ها را «پروژه‌بگیرهای بدنام و رسوا» نامید. او حتی با زبانی تهدیدآمیز گفت: «سراغ تک‌تک‌تان خواهم آمد...» این ادبیات، نه‌تنها در شأن یک نماینده مجلس نیست، بلکه فضای سیاسی را بیش از پیش رادیکال و بی‌ثبات می‌کند. تهدید رسانه‌ها و منتقدان، رویه‌ای نگران‌کننده است که در صورت تداوم، به تحدید آزادی بیان و گسترش فضای ارعاب در جامعه منجر خواهد شد.چنین رویکردهایی نشان می‌دهد که برخی نمایندگان، به جای درک مسئولیت‌های خطیر خود، رسانه را ابزار تسویه‌حساب‌های شخصی و جناحی کرده‌اند. مجلس، نهادی برای تصویب قوانین و نظارت بر اجرای آن‌هاست، نه عرصه‌ای برای بازی‌های پوپولیستی و نمایش‌های پرهیاهوی رسانه‌ای. در شرایطی که کشور با چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعددی روبه‌روست، انتظار می‌رود نمایندگان به جای دامن زدن به التهابات، به دنبال ارائه راهکارهای عملی و مسئولانه باشند.واکنش‌های افراطی و موضع‌گیری‌های هیجانی، چالش‌های ساختاری کشور را حل نمی‌کند، بلکه بر عمق شکاف‌های اجتماعی می‌افزاید. آنچه کشور نیاز دارد، قانون‌گذاران متعهد، آگاه و مسئولیت‌پذیر است، نه افرادی که مجلس را به سکویی برای نمایش‌های جنجالی و رسانه‌ای خود تبدیل کرده‌اند. رفتارهای امیرحسین ثابتی نشان می‌دهد که او بیش از آن‎که دغدغه قانون داشته باشد، در پی تثبیت جایگاه خود در فضای رسانه‌ای است.  چنین رویه‌ای در نهایت به ضرر خود او و جایگاه نهادی مجلس خواهد انجامید. زیرا مجلس، نهادی برای وضع قانون است، نه بستری برای هیجانات زودگذر و رفتارهای رسانه‌محور.