انتخاب استاندار خراسان  طی سال های گذشته، چندان کارساده ای نبوده و اغلب مواقع در انتصاب استاندار حرف وحدیث و ملاحظات مختلفی مطرح بوده است. همان طوری که در دولت کنونی هم این روند طولانی شد و در نهایت، انتخاب استاندار از بین گزینه های بومی و ازباب خیرالموجودین با رایزنی ها و چانه زنی ها صورت گرفت و تااین‎جای کار که چند ماهی از سکانداری استاندار فعلی می گذرد، جمعی از همان جریانی که پای کارش بودند به وی نمره قبولی می دهند. البته که برخی از فعالان سیاسی منتسب به یک جریان و افراد مدعی کار در ستادهای انتخاب رئیس جمهور کنونی نسبت به بعضی از انتصابات استاندار مسئله دارند و اساسا با هر گزینه ای از طیف اصولگرایان برای تصدی پست های مدیریتی استان مخالف‎اند و گاهی همان ها در فضاهای مجازی کلی الم شنگه به پا می کنند و گرد و خاک به راه می اندازند، غافل ازاین که با یک دولت هیبرید شده با چاشنی وفاق روبه رو هستند . 
به هرحال جدای از این موافقت ها و مخالفت ها، این واقعیت را باید قبول کنیم که دوران ماه عسل استاندار سپری شده است. استاندار طی چندماه کوتاه کاری، پشت تریبون های زیادی قرار گرفته و راجع به ظرفیت های اقتصادی حرف زده و منتقدان استاندار اگرچه مشکلات اقتصادی مردم را در اولویت می بینند اما براین اعتقاد هستند که تاکید فقط روی ظرفیت های اقتصادی باعث می شود تا سایر ظرفیت های استان به خوبی دیده نشود و در کفه ناترازی قرار بگیرد . منتقدان این اشکال را ناشی از ناآشنا بودن بعضی  از مسئولان در رده های عالی مدیریتی با پارادایم حکمرانی جدید می دانند . چارچوبی که در آن بستر برای شناسایی همه ظرفیت ها به منظور رسیدن به توسعه متوازن صورت می گیرد و شهروندان به عنوان مشارکت کنندگان اصلی در امر توسعه نقش فعالی در همه  امور کشور دارند و روابط با مردم به جای عمودی به شکل افقی طراحی و دولت دموکراتیک به جامعه دموکراتیک برای درک درست تمام ظرفیت ها و افزایش چشمگیر آن ها تبدیل می شود و اساسا ظرفیت یک مفهوم فراخ به خود می گیرد و در دایره این مفهوم ،  توانایی های فردی، گروهی و سازمانی و دولت به عنوان قوه مجریه و استانداران در زمره مقام عالی دولت در استان ها جمع می شوند تا اقدامات سینرژی آفرین و مداوم برای دستیابی به اهداف تعیین شده جامعه انجام دهند.
در پارادایم حکمرانی نو، ظرفیت های جامعه از برایند تعامل سرمایه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فناوری و سازمانی ( به عنوان موتور توسعه ) به منظور حل مشکلات جمعی در جهت بهبود شرایط به وجود می آید . در این نگاه مدرن، مدیران در سطح فردی، سازمانی و اجتماعی،  استراتژی دارند و رویکردهای ظرفیت شناسی با ساز و کارهای درون حاکمیتی، رهیافت نگاه به برداشت شهروندان از پیامدهای اقدامات مختلف به ویژه پیامدهای مثبت و همچنین رویکرد سنجش ظرفیت ها به منظور شناخت گسست ها وشکاف ها در جامعه، تدوین و تبیین می شود .
در پارادایم حکمرانی خوب و ایضا جدید، یک مدیر توانا و استاندار کارآمد در قالب خط‎مشی گذاری‎های درست، ظرفیت های حاکمیتی مثل قانون را می داند و به درستی اجرا می کند و با ضوابط و ملاک های شایسته سالاری آشناست و از مدل فرایند ارتباطات موثر، نه در قالب انتقال پیام های تبلیغاتی بلکه به مفهوم درک معناها آگاه است و در جایگاه مدیریتی که قرار دارد، خود را پاسخگو می داند و تعاملات سیاسی را آن‎گونه که شایسته است انجام می دهد و همچنین فسادگریزی و یادگیری در ظرفیت های حاکمیتی را مهم می داند و  از سوی دیگر یک  مدیر سطح عالی با درک مفهومی که از  چشم اندازها دارد،  به عنوان یک استراتژیست برای  استفاده از ظرفیت های غیرحاکمیتی مثل رسانه ها، احزاب ، نهادهای مدنی، گروه های ذی نفوذ،  بخش خصوصی، بخش  تعاونی،  نهادهای پژوهشی و شهروندان، استراتژی و طرح دارد .
باری تازمانی که شناسایی ظرفیت های  استان خراسان رضوی در کفه ناترازی قرار بگیرد و هنجاری به آن‎ها نگریسته شود و شناسایی به درستی صورت  نگیرد، از توسعه استان خبری نخواهد بود؛ چراکه توسعه یک فرایند عقلانی، علمی و منطقی است .