در روزگاری که ساختن سازه‌های عظیم به یکی از شاخصه‌های پیشرفت فنی کشورها تبدیل شده، چین بار دیگر توان مهندسی خود را با ساخت بلندترین پل جهان به رخ جهان کشیده است. پل دره هواجیانگ که قرار است در تابستان سال جاری افتتاح شود، نه‌تنها رکورد ارتفاع را جابه‌جا کرده، بلکه در مدت‌زمان ساخت نیز بسیاری از پروژه‌های مشابه را پشت سر گذاشته است. این پل عظیم که بر فراز رودخانه بیپان در جنوب‌غربی استان کوهستانی گوئیژو احداث شده، در ارتفاعی خیره‌کننده قرار دارد. سطح عرشه آن تقریباً ۶۲۵ متر بالاتر از کف دره واقع شده است. برای درک بهتر این عدد، کافی است بدانیم که این ارتفاع، ۸۳ متر بیشتر از برج مرکز تجارت جهانی یک در نیویورک است؛ بنایی که خود نماد آسمان‌خراشی مدرن به شمار می‌رود. برای بسیاری از افراد، عبور از چنین پلی ممکن است با ترس از ارتفاع همراه باشد، اما در عین حال، تجربه‌ای منحصربه‌فرد و تماشایی خواهد بود. پیش از ساخت این پل، رانندگی در مسیر میان کوه‌های این منطقه پرپیچ‌وخم، زمان‌بر بود. با افتتاح پل هواجیانگ، این مسیر که پیشتر بیش از یک ساعت طول می‌کشید، حالا در چند دقیقه طی می‌شود. این تغییر بزرگ نه‌تنها در وقت، بلکه در مصرف سوخت و کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی نیز تأثیرگذار خواهد بود.

مشخصات فنی و طراحی
پل هواجیانگ با هزینه‌ای در حدود ۲۸۳ میلیون دلار و در مدت تنها سه سال ساخته شده است؛ زمانی شگفت‌انگیز برای پروژه‌ای با این ابعاد و پیچیدگی. این پل یک پل معلق است، با دهانه اصلی به طول تقریبی ۱۴۲۵ متر. دو برج اصلی آن ۲۶۲ متر ارتفاع دارند و کابل‌های قدرتمندی از این برج‌ها عبور کرده و عرشه را نگه می‌دارند. کابل‌ها برای تحمل بادهای شدید طراحی شده‌اند، چرا که منطقه کوهستانی گوئیژو به دلیل تغییرات دمایی روز و شب، اغلب با شرایط جوی سخت و بادهای شدید روبه‌روست. مهندسان با درنظر گرفتن این چالش‌ها، از مصالح و فناوری‌هایی استفاده کرده‌اند که بتوانند پایداری سازه را در چنین شرایطی تضمین کنند.
جزئیاتی در ابعاد برج ایفل
سازه اصلی پل از خرپای فولادی باربر ساخته شده و شامل ۹۳ بخش مجزاست. وزن کلی این اجزا حدود ۲۲ هزار تن برآورد شده که معادل وزن تقریبی دو برج ایفل است. انتقال، مونتاژ و نصب چنین سازه‌ای در ارتفاع بالا نیازمند فناوری‌های خاصی مانند سیستم جرثقیل کابلی، قطعات ماژولار عرشه و لنگرهای دقیق بوده است. این فناوری‌ها کمک کرده‌اند که قطعات بزرگ و سنگین در شرایط سخت اقلیمی و جغرافیایی، با دقت بالا در جای خود نصب شوند. به گفته ممدوح البدری، استاد مهندسی عمران در دانشگاه کلگری کانادا، ساخت چنین پلی تنها با بهره‌گیری از دانش پیشرفته، هماهنگی گسترده و مدیریت پروژه قوی امکان‌پذیر بوده است. او همچنین اشاره می‌کند که طراحی باریک و ظریف پل نه‌تنها از لحاظ زیبایی‌شناسی مهم است، بلکه باعث کاهش مقاومت سازه در برابر باد شده و مصرف مصالح را به طرز محسوسی کاهش داده است. این امر هم از منظر مهندسی و هم از نظر محیط‌زیستی حائز اهمیت است.

​​​​​​​
طبیعت دشوار، چالش‌ بیشتر
اگرچه ارتفاع زیاد این پل یک چالش بزرگ به حساب می‌آید، اما تنها مانع پیش روی مهندسان نبوده است. منطقه گوئیژو، با جغرافیای کوهستانی و مسیرهای محدود، انتقال مواد و تجهیزات ساخت‌وساز را با سختی زیادی همراه کرده است. از سوی دیگر، تغییرات شدید دمایی در شب و روز باعث می‌شود که شرایط جوی ناپایدار و وزش بادهای ناگهانی، عملیات ساخت را با ریسک و تأخیر مواجه کند. با تمام این دشواری‌ها، پروژه نه‌تنها به پایان رسید، بلکه زودتر از برنامه‌ریزی اولیه تکمیل شد. این درحالی است که در دیگر نقاط جهان، پروژه‌های مشابه با روندی کندتر پیش می‌روند.
مقایسه‌ با موارد مشابه
برای مقایسه، بد نیست نگاهی به ساخت پل بین‌المللی گوردی هاو بیندازیم که قرار است شهرهای دیترویت آمریکا و وینزر کانادا را به هم متصل کند. این پل با ارتفاعی در حدود ۲۲۰ متر، یعنی تقریباً یک‌سوم ارتفاع پل هواجیانگ، بیش از هفت سال در دست ساخت بوده و هنوز به بهره‌برداری نرسیده است. دلیل این تأخیرها را باید در روند پیچیده و زمان‌بر اخذ مجوزها، الزامات زیست‌محیطی، مطالعات اجتماعی و مقررات متعدد در ایالات متحده و کانادا جست‌وجو کرد. در مقابل، دولت متمرکز چین این امکان را دارد که پروژه‌هایی در این ابعاد را با سرعت بیشتری به اجرا درآورد. در بسیاری موارد، این کشور با حذف موانعی مانند موافقت‌های مردمی یا محدودیت‌های محیط‌زیستی، مسیر ساخت‌وساز را هموارتر کرده و امکان اتمام پروژه‌ها را در زمان کوتاه‌تر فراهم می‌سازد.
از ترس ارتفاع تا جاذبه گردشگری
اگرچه پل دره هواجیانگ یک شاهکار مهندسی به‌حساب می‌آید، اما برای برخی افراد، عبور از این پل می‌تواند تجربه‌ای دلهره‌آور باشد. ارتفاع ۶۲۵ متری آن از سطح دره برای کسانی که از بلندی می‌ترسند، چالشی واقعی محسوب می‌شود. با این حال، همین ارتفاع، نمایی بی‌نظیر از طبیعت کوهستانی گوئیژو را پیش روی مسافران قرار می‌دهد و تجربه‌ای متفاوت از رانندگی در ارتفاعی دو برابر برج ایفل را رقم می‌زند. جالب است بدانید که بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی، صرفاً برای بازدید از این پل راهی منطقه گوئیژو می‌شوند. عکاسان حرفه‌ای، طبیعت‌گردان و علاقه مندان به سازه‌های مهندسی، پل هواجیانگ را به‌عنوان یک مقصد منحصربه‌فرد انتخاب می‌کنند. دولت چین نیز برنامه‌هایی برای توسعه گردشگری در اطراف پل، از جمله ساخت مراکز بازدیدکننده، ایستگاه‌های مشاهده و امکانات رفاهی در نظر گرفته است. برخی تحلیل‌گران معتقدند که پل‌هایی با چنین ابعاد و ویژگی‌هایی می‌توانند به جاذبه‌های فرهنگی و اقتصادی منطقه تبدیل شوند؛ چون نه‌تنها نقش حمل‌ونقلی دارند، بلکه به‌عنوان نماد پیشرفت و نوآوری، الهام‌بخش نسل‌های آینده نیز خواهند بود. در آینده‌ای نه‌چندان دور، شاید پل‌های معلق جهان در ارتفاعات سرسام‌آور، نه صرفاً گذرگاه، بلکه بخشی از تجربه گردشگری، فرهنگی و حتی هنری افراد به شمار آیند.
بیش از یک پل؛ نمادی از قدرت
پل دره هواجیانگ تنها یک سازه حمل‌ونقلی نیست؛ نمادی است از قدرت مهندسی، سازمان‌دهی و عزم یک کشور برای ساختن زیرساخت‌هایی در کلاس جهانی. این پروژه نشان می‌دهد که با بهره‌گیری از علم، فناوری و برنامه‌ریزی دقیق، می‌توان محدودیت‌های جغرافیایی را کنار زد و راه را برای توسعه‌ای پایدار هموار کرد. چین با این پروژه نه‌تنها رکورد ارتفاع را شکسته، بلکه بار دیگر جایگاه خود را به‌عنوان کشور پیشرو در ساخت پل‌های بلند و خاص تثبیت کرده است. پیش از این نیز ۸ پل از ۱۰ پل بلند جهان در این کشور قرار داشتند. حالا با اضافه شدن پل هواجیانگ، این آمار یک‌بار دیگر به نفع چین تغییر کرده است. به نظر می‌رسد بلندترین پل جهان نه‌تنها روی دره‌ای در گوئیژو کشیده شده، بلکه پلی است میان امروز و آینده زیرساختی جهانی؛ آینده‌ای که در آن مرزهای ارتفاع، زمان و فناوری روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شوند.