​​​​​​​
با تشخیص به‌موقع و درمان قوز قرنیه، می‌توان از پیشرفت بیماری و نیاز به پیوند قرنیه جلوگیری کرد.
این بیماری، که اغلب از طریق تغییرات پیوسته در نمره عینک تشخیص داده می‌شود، به راحتی با روش‌های درمانی پیشرفته قابل کنترل است و از پیشرفت آن به سمت پیوند قرنیه جلوگیری می‌شود.  قوز قرنیه یا کراتوکونوس، یک بیماری ارثی و غیرالتهابی است که معمولاً در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی خود را نشان می‌دهد و ممکن است زمینه خانوادگی داشته باشد. این بیماری به‌طور عمده با تغییرات سریع در نمره عینک مشخص می‌شود، به‌طوری که فرد متوجه می‌شود عینکش به‌طور مکرر تغییر می‌کند و دیگر قادر به اصلاح دید خود با عینک نیست. تشخیص قطعی قوز قرنیه معمولاً از طریق عکس‌برداری از سطح قرنیه انجام می‌شود. در مراحل اولیه، درمان‌هایی مانند عینک یا لنز نرم ممکن است مؤثر واقع شوند. اما در مراحل پیشرفته‌تر که قرنیه نازک‌تر و تغییر شکل بیشتری پیدا می‌کند، این روش‌ها دیگر چندان مؤثر نخواهند بود. در این مراحل پیشرفته‌تر، استفاده از لنزهای سخت گازنفوذپذیر می‌تواند به اصلاح آستیگماتیسم نامنظم ناشی از قوز قرنیه کمک کند. پزشکان در بیمارانی که قادر به تحمل لنزهای سخت نیستند، روش‌های جدیدتری مانند رینگ‌‌های داخل قرنیه به کار می‌رود.