شاداب
info@khorasannews.com
 پسر روستای کوچک فوئنتئالبییا، وقتی در 12 سالگی توسط انریکه اریزاولا مربی وقت تیم جوانان بارسلونا استعدادیابی شد، فکرش را هم نمی‌کرد که روزگاری در بهترین و خاطره‌انگیز‌ترین تورنمنت‌های فوتبالی جهان پا به توپ شود. روزی که به قول خودش خانه را برای ورود به لاماسیا ترک می‌کرد، «رودخانه‌های گریه» از چشمان پدر و مادرش جاری شده بود. 28 سال از آن روز گذشت و حالا فرمانده تیم ملی فوتبال اسپانیا در 40 سالگی با بغض و چشمانی اشکبار، فوتبال را برای همیشه بوسید و کنار گذاشت. مراسم خداحافظی آندرس اینیستا از فوتبال درحالی  با حضور اعضای خانواده و بسیاری از هم تیمی‌های قدیمی و بازیکنان فعلی بارسلونا برگزار شد که اینیستا روز دوشنبه در پیامی ویدئویی رسما اعلام کرد که از فوتبال بازنشسته خواهد شد. شماره8 سابق بارسا و تیم ملی اسپانیا در شرایطی به دوران پرافتخار فوتبالش پایان داد که جهان فوتبال یکی از خلاق‌ترین هافبک‌های تاریخش را از دست داد. کسی ‏که از نظر آماری هم سومین بازیکن پرافتخار فوتبال به حساب می‌آید. آندرس در سال‌های فوتبالش 40 جام قهرمانی را بالای سر برد که از ‏مهم‌ترین‌‌ جام‌های او می‌توان به 4 قهرمانی چمپیونزلیگ و 9 بار فتح ‏اروپا اشاره کرد.  او اما ‏به‌خاطر ‏یک اتفاق خاص برای همیشه در ذهن‌ها جاودانه شد: «به ثمر رساندن گل ‏پیروزی اسپانیا در فینال جام جهانی 2010.» در سال‌های اوج لاروخا او ‏علاوه بر قهرمانی در دو یورو در جام جهانی هم مهم‌ترین عامل ‏پیروزی در فینال و بالای سر بردن باارزش‌ترین جام قهرمانی فوتبال ‏بود.‏ اینیستا یک بارسایی تمام‌عیار است. محصول آکادمی لاماسیا که ‏رده‌های سنی را یکی یکی طی کرد و به تیم اول باشگاه رسید. او برای ‏بارسلونا 674 بار به میدان رفت و از 40 قهرمانی او 28 جام قهرمانی با ‏پیراهن بارسا به‌دست آمد. زلاتان اِبراهیموویچ ستاره جنجالی فوتبال سوئد که برای بارسا نیز توپ زده پیشتر در مدح اینیستا به او لقب جادوگر داده بود. ‏لیونل مسی ملقب به GOAT (بزرگ ترینِ همه دوره‌ها) اما در تمجید از خدمات ارزنده اینیستا به فوتبال می‌نویسد: «تو بیشترین جادو را داشتی و یکی از کسانی بودی که من بیشترین لذت را از بازی در کنارت بردم. آندرس اینیستا، توپ دلتنگ تو خواهد شد و ما هم همین‌طور! بهترین آرزوها را همیشه برایت دارم. تو خارق‌العاده‌ای!» در مراسم باشکوه خداحافظی آندرس حرف‌های دلنشینی زد: «هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم این روز بیاید، اما تمام اشک‌های این روزها اشک‌هایی ناشی از احساس غرور است. آن‌ها از غم نیستند. آن‌ها اشک‌های آن پسر بچه فوئنتئالبییا هستند که رویای فوتبالیست شدن را داشت و به آن رسید. » خداحافظی از فوتبال حرفه‌ای حالا فتح بابی شده برای ورود آندرس به دنیای مربیگری و حالا شاید روزی برسد که اسطوره بارسا و فوتبال اسپانیا را روی نیمکت آبی و اناری‌ها ببینیم.