سیمرغی و کلاغی در جوار یکدیگر آشیانه داشتند. روزی سیمرغ طعمه‌ای پیدا کرد و به کلاغ داد و گفت: این طعمه را به منزل من ببر و به جوجه‌هایی که خوشگل‌تر از دیگرانند بخوران. اما وقتی که سیمرغ به خانه آمد اطفال خود را گرسنه و فرزندان کلاغ را سیر یافت. 
به کلاغ گفت: مگر طعام را به آن که گفته بودم ندادی؟ کلاغ گفت: من با دقت به همه بچه‌ها نگاه کردم و بچه‌های خودم را خوشگل تر از همه یافتم و طعمه را مطابق دستور به آن‌ها دادم. این ماجرا به مرور تبدیل به یک ضرب المثل شد و وقتی کسی اطرافیان خودش را چشم بسته بهتر از دیگران می‌داند، درباره‌اش به کار می‌برند. 
«داستان های امثال- حسن ذوالفقاری»