​​​​​​​اشیای کهنه و بی‌مصرف تسلطی عجیب بر انسان دارند. 
دور انداختن عینکی که شیشه‌هایش ترک خورده است یعنی اعتراف کنی تمام دنیایی که تابه‌حال از پشت این عینک دیده‌ای برای همیشه پشت سرت بر جا می‌ماند، یا برعکس، از جلوت سر در می‌آورد، در آن قلمرویی نیستی که به‌سرعت به سمت تو در حرکت است خرده‌ریزه‌های گذشته مثل لنگری هستند که روح را به چیزی بند می‌کنند که دیگر وجود ندارد.
بخشی از کتاب «رفتیم بیرون سیگار بکشیم، هفده سال طول کشید»