​​​​​​​یک سوم زنان در طول زندگی خود به نوعی ریزش مو را تجربه می‌کنند، با این حال مسئله پیچیده‎ای که کمتر مورد تحقیق قرار می‌گیرد، این است که این پدیده سلامت روانی زنان را به مخاطره می‌اندازد. طبق بررسی دانشگاه هاروارد، تقریباً یک سوم زنان در طول زندگی خود نوعی از ریزش مو را تجربه می‌کنند که به عنوان آلوپسی شناخته می‌‌شود که علل متفاوتی دارد. این نرخ در میان زنان یائسه به دوسوم افزایش می‌یابد. در ادامه بیشتر به این موضوع می‌پردازیم.
 شیوه‌های اشتباه در درک علل ریزش مو
دکتر زینب لفتاح، متخصص پوست در مرکز Healthcare UK The Shard به یورونیوز گفت: «بیشتر تحقیقات مربوط به ریزش مو به دلیل شیوع بالا در مورد مردان انجام می‌شود.» او افزود: «به همین دلیل، تاکید بیشتری بر درک مکانیسم‌های هورمونی خاص مردان و توسعه روش‌های درمانی مختص مردان هدف نخست تحقیقات بوده است. غافل از این که ریزش مو در میان زنان می‌تواند شایع‌تر و پیچیده‌تر باشد و عوامل مختلف هورمونی و محیطی در آن نقش داشته باشد؛ مسائلی که کمتر مورد توجه محققان بوده است.»
 تا 100 تار مو طبیعی است
طبق گزارش اداره بهداشت ملی بریتانیا (NHS)، هر روز، بیشتر ما بدون این که متوجه شویم، بین ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو از دست می‌دهیم. هنگامی که ریزش مو شدیدتر می‌شود، معمولاً نقش ابتلا به یکی از سه بیماری اصلی پررنگ می‌شود که هر کدام دارای محرک‌ها و گزینه‌های درمانی متفاوتی هستند. شایع‌ترین آن آلوپسی آندروژنیک یا ریزش مو با الگوی زنانه است که بر اثر آن، فولیکول‌های مو کوچک و مانع از رشد موهای جدید می‌شود. موهای جدیدی هم که رشد می‌کند، ضعیف و نازک به نظر می‌رسد. تغییرات هورمونی، مانند آغاز دوره یائسگی یا اختلالات تیروئیدی از عوامل بروز این نوع از ریزش مو است. البته دکتر لفتاح معتقد است که اغلب یک مولفه ژنتیکی نقش پررنگی را ایفا می‌کند.
استرس‌ها هم موثرند
تلوژن افلوویوم یک شکل موقت از ریزش مو ناشی از تجربه یک رویداد استرس‌زا مانند بیماری، کاهش سریع وزن یا بارداری است. البته هنگامی که عامل استرس‌زا برطرف شد، موها باید دوباره رشد کنند. وضعیت سوم، آلوپسی آرئاتاست که یک بیماری خودایمنی است. دکتر لفتاح گفت: «سیستم ایمنی به اشتباه به فولیکول‌های مو حمله می‌کند و منجر به ریزش ناگهانی مو در دسته‌های کوچک و گرد روی پوست سر یا سایر قسمت‌های بدن می‌شود.» در حالی که ریزش موی زنان گاهی اوقات می‌تواند به یک بیماری مرتبط باشد و اغلب تبعات جسمی جبران‌ناپذیری نداشته باشد ولی عوارض روان شناختی دشوارترین جنبه آن محسوب می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد، بسیاری از زنان مبتلا به ریزش مو، احساس تنهایی یا خود را منزوی می‌کنند. واکنشی که می‌تواند ناشی از الگوهای زیبایی شناختی رواج یافته در جوامع در مورد زنان باشد.