فرانک فوئر در کتاب «فوتبال چگونه جهان را توصیف می‌‌کند» سراغ تیم‌‌های مختلف اروپا رفته و رفتار هواداران‌‌شان را بررسی کرده است؛ او دنبال آن است که ببیند جهانی‌‌سازی چه تاثیری روی فرهنگ هواداری داشته است؛ در این بین توصیفات هولناکی هم از تماشاگرانی دارد که از انجام هیچ‌‌کاری علیه رقبا ابایی ندارند، به‌‌طور مثال او گروه «بد بویز» در صربستان را چنین معرفی می‌‌کند:«به‌‌سختی می‌‌توان بد بویز را آدم‌‌هایی معمولی به حساب آورد. آن‌‌ها محصول کشوری جنگ‎زده با ایدئولوژی بیمار هستند اما این طور هم نیست که در دنیا تنها باشند... براساس آمار، انگلستان با بیش از یک‎صد کشته نقشی رهبرگونه در تولید هواداران آشفته حال دارد. در سراسر اروپا، آمریکای لاتین و آفریقا خشونت به بخشی از فرهنگ فوتبال تبدیل شد... اما هولیگان‌‌های صربستانی کمی سازمان یافته‌‌تر و مسلح‌‌تر از دیگر هواداران فوتبال در کشورهای دیگر بودند. سوزان فالودی، جامعه‌‌شناس مطرح در این زمینه تعبیر جالبی دارد و می‌‌نویسد: همه چیز از جایی شروع شد که مردان این جوامع به علت برون‌‌سپاری کارها به نیروی کار جهان سوم، تحقیر و کوچک شدند. آن‌‌ها که از شغل‌‌های سنتی‌‌شان محروم شده و از الگوهای پدرسالاری جامعه‌‌شان دور مانده بودند، به شدت دنبال این بودند که مردانگی‌‌شان را اثبات کنند و خشونت در فوتبال به آن‌‌ها فرصتی نادر ارزانی کرد تا به چیزی که می‌‌خواستند برسند. دلیل سرسپردگی آن‌‌ها به نژادپرستی و ملی‌‌گرایی افراطی هم از همین ایدئولوژی سرچشمه می‌‌گرفت که در جای جای زندگی‌‌شان جاری بود؛ این چنین شد که آن‌‌ها تمام ملیت و قومیت خود را قربانی این پلیدی‌‌ها کردند. محرومیت‌‌ها و تفاوت‌‌های اقتصادی دلایل روشنی برای توجیه چنین رفتارهایی هستند».