​​​​​​​روایت جالب منصور ضابطیان از فضای سبز شهری در دانمارک، تماشای درخت‌‌‌های گوجه‌‌‌سبز در این کشور و بی‌‌‌تفاوتی مردم شهر به آن‌‌‌ها را بخوانید: «شهر هوندستد» دانمارک همچنین پر است از مجتمع‌‌‌های آپارتمانی که زندگی اروپایی را در خود معنا می‌‌‌کند. زندگی شبیه به آن چه در ایران خودمان هم در آپارتمان‌‌‌های قهر با طبیعت می‌‌‌توان تجربه کرد. اما شهرداری برای آشتی مردم با طبیعت فکرهایی کرده. آن‌‌‌ها زمین‌‌‌های زراعی وسیع اطراف آپارتمان‌‌‌ها را به قطعات ۳۰۰ ،‌‌‌۲۰۰ متری تقسیم کرده‌‌‌اند؛ هر یک از ساکنان آپارتمان‌‌‌ها می‌‌‌تواند قطعه‌‌‌ای را سالیانه اجاره کند. قیمت اجاره زمین هم چندان زیاد نیست؛ چیزی حدود ۷۰ ،‌‌‌۶۰ کرون در سال که تقریبا یعنی هیچ. حالا دیگر هر کسی بسته به علاقه شخصی‌‌‌اش می‌‌‌تواند هر چه بخواهد در زمین‌‌‌های اطراف بکارد؛ از هویج و چغندر بگیرید تا سبزی خوردن و کاهو. این حرکت هم امکان یک فعالیت فیزیکی به شهروندان می‌‌‌دهد و هم محصولات ارگانیک آن‌‌‌ها را تامین می‌‌‌کند. نمی‌‌‌توانم از شهر هوندستد اسم ببرم و از درخت‌‌‌های گوجه سبز آن‌‌‌جا یاد نکنم که تابستان‌‌‌ها پر از گوجه می‌‌‌شوند و گوجه‌‌‌ها روی درخت می‌‌‌پوسند؛ دانمارکی‌‌‌ها اصلا عادت به خوردن چیزهایی به این ترشی ندارند. دوست ایرانی من که ساکن آن منطقه است، تابستان‌‌‌ها با این همه گوجه سبز عروسی می‌‌‌گیرد؛ توی خانه‌‌‌اش همیشه پر است از ظرف‌‌‌های گوجه سبز و کلی هم لواشک درست می‌‌‌کند. چهره دانمارکی‌‌‌ها خیلی تماشایی است وقتی دارند او را در حال چیدن این گردالی‌‌‌های ترش بدمزه می‌‌‌بینند».
 برگرفته از کتاب «برگ اضافی»