​​​​​​​ژان شاردن فرانسوی جهانگردی بود که در عصر صفوی به ایران آمد و در سفرنامه‌ خود نکات جالبی درباره ادب ایرانیان آورده که خواندنی است: «ایرانی ها و البته سکنه  شهرنشین آن‌ها، همان‌گونه که از حیث زیبایی و خوش اندامی درخور تحسین هستند، از حیث اخلاق و معاشرت هم در دنیا بی‌نظیر می‌باشند. من هیچ ملت را مودب‌تر و ملایم‌تر از ملت ایران ندیده‌ام و ادب و نزاکت در ایرانی‌ها فطری است و اگر سال‌ها با یک ایرانی دوستی یا معامله بکنید، محال است از زبان او چیزی بشنوید که شما را برنجاند و محال است که او حاضر باشد یک خبر بد به شما بدهد و اگر مجبور شود راجع به مرگ یک نفر صحبت کند می‌گوید «عمرش را به شما داد» یا «عمرش را به شما بخشید». یعنی او نمی‌خواست بمیرد تا این‌که باعث تاثر شما بشود بلکه چون شما را دوست می‌داشت برای ابراز دوستی عمرش را به شما واگذار کرد و رفت».