​​​​​​​به طور کلی سفرنامهها علاوه بر اطلاعات بسیار مهم تاریخی و شرح خلقیات پادشاهان، دربار و وضعیت کوچه و بازار، این نکته را هم بیان میکند که به غیر از برخی از سفرا و تجار، بسیار سیاحانی که با مشکلات بسیار فراوان وارد این کشور شدهاند و چه سفرنامههایی که از بین رفت و به سرانجام نرسید. بهعنوان مثال ژان استرویس جهانگرد هلندی که از طریق روسیه به ایران آمده بود، در دریای خزر گرفتار طوفان شدید گردید و کشتیاش غرق شد. خود را به ساحل منگرلی رسانید و مردم آنجا وی را اسیر کردند و به اربابی فروختند. در نهایت 25 سال بعد به آمستردام مراجعه میکند و کسانش از مدتها پیش او را مرده پنداشته بودند. بسیاری از سیاحان که از طریق راه آبی مسافرت میکردند با طوفانهای سهمگین و غرق شدن کشتیها و دزدان دریایی برخورد میکردند. مسیر زمینی هم از راهزنان، جنگ بین اقوام و کشورها، بیماریهای صعب العلاج و خشکسالی در امان نبود. حوادث مختلف در این سفرها به طوری بود که پیتر دلاواله در بغداد عاشق شد و ازدواج کرد. هر دو در کرانه خلیج‎فارس به تب سختی دچار شدند و همسر پیتر دلاواله درگذشت. تاورنیه درباره سفرش در ایالت کرمان میگوید: «یک بار شتران ما نه روز بیآب ماندند، زیرا که در طی نه روز سفر در هیچ جا اثری از آب نیافتیم». شاردن هم از طغیان ناگهانی یک رودخانه به طرز معجزهآسایی جان سالم به‎در برد.  
برگرفته از کتاب «ایران در سفرنامه ها»
 اثر فرشاد ابریشمی