کارخانه آسفالت تربت حیدریه، به عنوان یکی از ضروریات و امکانات برای سر و سامان‌ دادن به اوضاع شهر و معابر شهری، به دلیل آلایندگی بالا اکنون به یکی از چالش‌های این شهر تبدیل شده است. این در حالی است که آسفالت یکی از نیازهای ضروری برای اجرای طرح‌های عمران شهری محسوب می‌شود و توقف فعالیت یا تعطیلی این کارخانه نیز خود می تواند پیامدهای نامطلوب دیگری را در مسیر آبادانی و اجرای طرح‌های مدیریت شهری ایجاد کند.
به گزارش ایرنا، بر اساس استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست، کارخانه آسفالت شهرداری تربت حیدریه در شمار صنایع آلاینده محیط زیست منطقه طبقه‌بندی و به یکی از مشکلات این شهر بدل شده است که باید برای رفع دغدغه های زیست محیطی آن چاره جویی شود. قرار گرفتن این واحد تولید آسفالت در مجاورت زندان این شهرستان، به دلیل ایجاد بوی نامطبوع و نیز آلودگی هوا، مشکلاتی را برای این مجموعه، زندانیان و کارکنان آن ایجاد کرده است.
رنج زندانیان و کارکنان زندان تربت حیدریه از کارخانه آلاینده
مدیر زندان تربت حیدریه درباره فعالیت این کارخانه گفت: آلودگی ناشی از فعالیت کارخانه آسفالت شهرداری تربت حیدریه ، بر ادامه فعالیت این مجموعه تاثیر منفی گذاشته است. حسین رحیمی افزود: من از سال ۱۴۰۰ که مسئولیت مدیریت زندان تربت حیدریه را برعهده گرفته ام، پیگیری برای حل مشکل آلودگی مجموعه کارخانه آسفالت شهرداری را نیز آغاز کرده ام که تاکنون چندان نتیجه بخش نبوده است. وی با اشاره به این که کارخانه آسفالت شهرداری تربت حیدریه در کنار زندان قرار گرفته و انسان در این محیط زندگی می‌کند، ادامه داد: جمعیت بالایی در این جا هستند و شماری واحد تولید و اشتغال دیگر نیز در نزدیکی کارخانه آسفالت قرار دارند. مدیر زندان تربت حیدریه خاطرنشان کرد: یکی از مجموعه های فعال در این ناحیه یک واحد گاوداری ۳۰۰ رأسی است که در راستای اشتغال زندانیان فعالیت می‌کند و اشتغال یکی از رسالت های این مجموعه برای کاهش آسیب های اجتماعی است. رحیمی افزود: در شرایط کنونی خود این افراد از آلودگی کارخانه آسفالت در رنج هستند و با توجه به این موضوع نامه نگاری های بسیاری انجام گرفته است که پس از پیگیری های حضوری و غیرحضوری، شهردار تربت حیدریه در سال ۱۴۰۱ مدعی شد هزینه بالایی را برای فیلترگذاری بر کارخانه آسفالت هزینه کرده است که البته راه‌اندازی آن هم نزدیک به یک سال طول کشید. مدیر زندان تربت حیدریه افزود: شهرداری تربت حیدریه تا زمان راه‌اندازی فیلتر هر ماه اعلام می‌کرد که این فیلترها به زودی وارد مدار و مشکلات آلایندگی ناشی از فعالیت کارخانه برطرف می شود. رحیمی گفت: مدیران کارخانه پس از آن مدعی شدند که تنها بخار از دودکش های کارخانه خارج می‌شود و اگر یک گیر کوچک باقی‌مانده هم رفع شود، دیگر مشکلی بابت آلایندگی زیست محیطی باقی نخواهد ماند. وی ادامه داد: این در حالی است که پس از این همه ادعا و هزینه کرد شهرداری، اتفاق خاصی مبنی بر بهبود شرایط رخ نداده است و همچنان فعالیت مجموعه کارخانه آسفالت موجب آلودگی هوای منطقه می شود.
رئیس اداره محیط زیست تربت‌حیدریه نیز در این باره گفت: کارخانه های آسفالت شهرداری تربت حیدریه که در شمال شهر و در مجاورت زندان قرار دارند، به دلیل آلودگی هایی که دارند، جزو صنایع آلاینده این شهر محسوب می‌شوند. داوود نورمحمدی افزود: هر ۲ واحد شامل مجموعه ۱۲۰ تنی و مجموعه ۶۰ تنی دارای آلایندگی بالایی هستند و این آلایندگی شکایت هایی را در سالیان اخیر از سوی ریاست زندان تربت حیدریه در پی داشته است. وی ادامه داد: این مجموعه ها آلودگی بالایی را وارد هوا و محیط پیرامونی خود می‌کنند که بارها به شهرداری تربت حیدریه اخطار داده شده و شهرداری هم مدعی است که کارهایی را برای کاهش آلایندگی انجام داده است. رئیس اداره محیط زیست تربت‌حیدریه تاکید کرد: بدیهی است تا زمانی که شهرداری با شرکت های معتمد سازمان حفاظت محیط زیست قرارداد نبندد و کارهای لازم را برای کاهش آلایندگی بر اساس استانداردهای موردتأیید این سازمان انجام ندهد، در فهرست صنایع آلاینده باقی خواهد ماند. نورمحمدی بیان کرد: اکنون و بر اساس بازدیدهای انجام شده و مشاهدات بازرسان این اداره، میزان آلایندگی خروجی مجموعه کارخانه آسفالت بیش از حد استاندارد است.
شهردار تربت حیدریه: فیلتری برای کاهش آلایندگی نصب شده است
شهردار تربت حیدریه هم گفت: در سال‌های گذشته در زمینه تعمیر اساسی کارخانه آسفالت و نصب فیلتری برای کاهش آلایندگی خروجی آن اقدام شده که برای شهرداری حدود ۲۰ میلیارد ریال هزینه دربرداشته است. وحید فرخ‌تبار ادامه داد: نصب این فیلتر از میزان آلایندگی مجموعه کارخانه آسفالت تربت حیدریه کاسته است اما هنوز تأییدیه زیست محیطی گرفته نشده است. وی اضافه کرد: برای دریافت این تاییدیه باید یک سامانه دیگر هم بر روی مجموعه کارخانه آسفالت شهرداری تربت حیدریه نصب شود که هزینه تأمین آن ۳۰ میلیارد ریال است و با توجه به محدودیت‌های موجود، تامین آن برای شهرداری دشوار است.