جوان-باتوجه‌به شرایط پیچیده اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه و ضعف مدیریتی در جا‌هایی به‌طور متوسط بینش مثبت برای بهبود وضعیت در یک دهه گذشته کاهش یافت، اما در بزنگاه تلاش خستگی ناپذیر شهید رئیسی و انتخابات دولت چهاردهم همواره امید به حل مشکلات و بهبود اوضاع در نگرش آحاد جامعه تقویت گردیده است و باید فرصت‌ها را با تلاش و ابتکار به دست آورد.
هم میهن-چیز عجیبی که در ایران وجود دارد آگاهی عمومی از واقعیتی انکارناپذیر است که عده‌ای از افراد آن را به شدت کتمان و انکار می‌کنند. این واقعیت که تندروها هیچ آینده‌ای در ایران ندارند؛ به‌طور طبیعی آنان هستند و زندگی می‌کنند ولی به لحاظ سیاسی فاقد حداقلی از شانس برای بقا هستند.همین الان بودجه کشور را که نگاه کنیم؛ پول‌های فراوانی برای نهادهایی که خارج از دولت زیر نظر تندروها هستند، اختصاص داده شده است که نقشی در رفع مشکلات امروز زندگی مردم ندارد.
اعتماد -بعید است کسی پذیرای این حقیقت نباشد که هر نوع مخاصمه‌ای در بطن خود نتیجه غیاب مذاکره یا همان گفت‌وگوست. مذاکره، نه ‌تنها ابزاری برای حل تعارض، بلکه هنری است که جوهر آن در فهم متقابل، انعطاف‌پذیری و میراث مشترک انسانی ریشه دارد.رویکرد ناروایی که از همان ابتدا به‌جای پرداختن به مزایا و معایب مذاکرات و تحلیل پیشنهاد حامیان، به حملات شخصی می‌پردازد و تمام حامیان ایده مترقی مذاکره را در گروهی همسان با نیت‌های منفی طبقه‌بندی می‌کند.
شرق-آقای رئیس‌جمهور! در شرایطی که سخت‌ترین بحران‌ها گریبان کشور را گرفته است، اجازه ندهید با روش‌های شکست‌خورده منسوخ تتمه امکانات مادی و انسانی کشور را به مزبله بریزند.مسئله فقط طرح انتقال پایتخت نیست که برای مدتی سرگرمی دولتیان خواهد شد و پولی هم نصیب مشاوران می‌کند؛ ببینید کجای کارها اشکال دارد که اوضاع اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور را به چنین روزی انداخته است.
کیهان-دردمندانه باید گفت بخش قابل توجهی از دست‌اندرکاران فرهنگی فعلی پا در رکاب ناتوان  معرفی کردن کشور و تاریک نشان دادن افق ایران هستند!