یکی از اتفاقات شیرین روزهای اخیر، بازگشت مردم به شمال غزه بود. این که چرا در روز اول بازشدن محور نتزاریم، آن هم با شرایطی که بود مثل معطلی ها، پیاده روی زیاد، به روز نشدن خدمات چون بیمارستان ها، آب و... در شمال نوارغزه و.... 300 هزار نفر  تصمیم می‌گیرند برگردند؟! یعنی حدود نیمی از آنانی که ساکن شمال اند و به جنوب کوچانده شده بودند! نمی‌توانستند دو روز یا دو هفته و... صبر کنند کمی شرایط مهاجرت مهیا شود؟ کمی زندگی به ظاهر نرمال تر شود؟ چرا در همان ساعت اول؟ شاید دلیل آن را بتوان در «بازگشت» دانست. یکی از کلیدواژه هایی که بسیار در رسانه ها، بیانیه حماس تا گفت‎وگوهای مردمی فراوان تکرار می‌شود، تحقق رویای بازگشت است. برای اولین بار در تاریخ جمعیتی از فلسطین کوچانده می شود، اما بازمی‌گردد و  این بازگشت رویای تاریخی هویتی فلسطین است. 
ذهن فلسطینی، طوفان الاقصی را عملیاتی موفق در خنثی سازی سناریوی بزرگ کوچاندن بزرگش می‌داند که فرصت تحقق نیافت... توهمی که بارها از سوی دشمنان فلسطین گفته شده و می‌شود و باز تکرار می‌شود و چه توهمی!