بخش قابل‌توجهی از اپوزیسیون ایرانی از باب این که تصور می‌کنند، ترامپ می‌تواند فشار بیشتری به مردم ایران وارد کند، تکرار ریاست‌جمهوری او را، دوران ایده‌آل برای خود می‌دانند. با ‌وجود این، آینده اپوزیسیون ایرانی به چه سمتی خواهد رفت.
1- تا این لحظه باتوجه‌به تعلیق سه ماهه کمک مالی دولت آمریکا به کشورهای خارجی و تأثیر مستقیمی که بر اپوزیسیون ایرانی در آینده آن ها دارد، یکی از مهم‌ترین دریچه ها برای تحلیل آینده خواهد بود. در نگاه دولت ترامپ باتوجه‌به مشکلات اقتصادی و لزوم کاهش هزینه‌ها، از این پس معیار کارآمدی دلخواه از اپوزیسیون جمهوری اسلامی درگاه اصلی دریافت کمک مالی خواهد بود؛ بنابراین سؤال مهم این است که چه کسانی و چه نوع کارآمدی، دلخواه تیم ترامپ است؟
2- درگذشته نزدیکان ترامپ به اپوزیسیونی از جنس منافقین یا گروه‌هایی که رویه تجزیه‌طلبانه‌تر، اغتشاش‌گرایانه و خشونت‌آمیز بیشتری داشتند، بهای بیشتر دادند. در نگاه آن ها اپوزیسیون ایرانی فاقد توان برای اقدامات نرم براندازی با اقبال گسترده مردمی هستند و بیشتر باید نقش ضد امنیتی مقطعی، تحریمی و فشارهای رسانه‌ای و شوک روانی داشته باشند.
3- بر اساس آن چه وزیر امور خارجه دولت ترامپ بیان کرده، اپوزیسیونی بیشتر مورد حمایت قرار خواهند گرفت که بیشتر از قبل تضمین بدهند که اقداماتشان علیه ایران، به رفاه، امنیت و قدرت آمریکا کمک کند. به زبان ساده‌تر، اپوزیسیون ایرانی برای دریافت کمک بیشتر باید بسیار بیشتر از قبل وطن‌فروشی کنند و اقدام مستقیم علیه مردم ایران انجام بدهند.
4- کاهش اجباری یا به تعبیر دقیق‌تر هدفمندتر شدن کمک مالی دولت آمریکا به اپوزیسیون ایرانی سبب چندپارگی و اختلافات بیشتر آن ها خواهد شد. دلیل اول این است که جنگ القای کارآمدی و اثبات خود به دولت ترامپ در سه ماه آینده بین اپوزیسیون بیشتر از قبل شکل خواهد گرفت و به همین دلیل نفی یکدیگر  و دعوای قدرت شدیدتری بین آن ها صورت می گیرد. در این میان برخی از اپوزیسیون همانند محمدرضا پهلوی که همچنان با اموال دزدی ایرانیان صاحب ثروت قابل‌توجهی است، تلاش خواهد کرد که برخی اپوزیسیون کم‌درآمد و رو به ضعف را به سمت خود متمایل و جبهه مخالفین خودش را تضعیف کند. برخی دیگر از اپوزیسیون نیز به سمت جذب کمک از دیگر کشورهای اروپایی و برخی کشورهای منطقه سرازیر خواهند شد. تنوع منابع تأمین مالی و کارفرمایان متعدد اپوزیسیون، عملاً سبب می‌شود که بیشتر از قبل در روندهای کلی دچار سیاست‌های چندگانه متضاد شوند و اختلافات بین آن ها ریشه‌دارتر از قبل شود.