​​​​​​​تولد بزرگ‌ترین جهانگرد تاریخ
ابوعبدا... محمد بن عبدا... بن محمد بن ابراهیم لَوّاتی طَنْجی (۷۰۳ تا ۷۷۰ ه‍.ق) معروف به اِبنِ بَطّوطه، از نامدارترین جهانگردان مسلمان بود که در طنجه (مراکش) متولد شد. او در سال ۷۲۵ ق. به سوی مکه رهسپار شد و مصر، شام، فلسطین، حجاز، عراق، خراسان بزرگ، افغانستان امروزی، ایران، یمن، بحرین، ترکستان، بین‌النهرین و بخشی از هند و چین، جاوه، خاور اروپا و خاور آفریقا را پیمود و سرانجام به مغرب (مراکش) برگشت. سفر او ۲۷ سال به درازا کشید. ابن بطوطه کمابیش هم‌عصر با مارکو پولو بود اما بیش از سه برابر مارکوپولو راه پیمود (۱۱۷۵۰۰ کیلومتر) و به 44 کشور سفر کرد. ابن بطوطه را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین جهان‌گردان تاریخ بشری به‌شمار آورد. این جهانگرد نامی مراکشی چهار یا پنج بار به ایران سفر کرد و در همگی سفرهای خاورزمین خود از زبان فارسی برای ارتباط با غیرعرب‌ها بهره برد. سفرهای او در دو سوی سواحل دریای فارس و شهرهای فارس از جمله شیراز، خوزیه (خوزستان)، تُستر (شوشتر)، هُنگ بال(خنج)، اصفهان، تبریز و خراسان بزرگ خواندنی است. سفرنامه ابن بطوطه از کتاب‌های باارزش جغرافیایی سده‌های میانه است. او در پایان سفر خود گفته است: «من در واقع بحمدا... به آرزوی خود در این گیتی که همان سفر بر روی زمین است دست یافتم؛ افتخاری که افراد عادی دیگر به آن دست نیازیدند.» آرامگاه ابن بطوطه در تپه‌ای مهجور مشرف به ساحل مدیترانه‌ایِ شهر طنجه مراکش است.