سخنان جدید ترامپ، بازگشت به همان بازی قبلی است که یک بار توسط رهبر معظم انقلاب با شکست مواجه شده بود؛ یعنی سخن از ایران زیبا و مردمان خوبش و همزمان فشار حداکثری در عمل و تهدید به جنگ و... . او دعوت به مذاکره‌ای می‌کند که طبق متن ریاست جمهوری‌اش، چیزی جز خلع سلاح ایران، نابودی صنعت هسته‌ای و فضایی و از دست رفتن ظرفیت‌های منطقه‌ای ایران نیست. در مذاکره مدنظر او، ایران چیزی جز «بمباران نشدن» به دست نخواهد آورد. این ها یعنی ایران را باید از جنگ بترساند تا خودش، هرچیزی که برای جنگ لازم است را تقدیم آمریکا کند. البته سوال منطقی این خواهد بود که بعد از این خلع سلاح، چرا رژیم صهیونیستی نباید مانند سوریه، هرروز ایران را بمباران نکند؟ خلاصه این که ترامپ قصد دارد برای ایران صرفا دو گزینه را طراحی کند و هر شرایطی برای تولید گزینه سوم را برای کشور ببندد. متاسفانه فرایندهای داخلی و بی توجهی به امکان‌های موجود در کشورهای قدرتمند مانند چین و روسیه باعث شده تا کار برای ایران به نتیجه مطلوب نرسد. البته باید دقت داشت که متاسفانه دشمن تصوری جدی درباره ضعف ایران دارد و بازدارندگی کشور به شدت خدشه‌دار شده. لذا احتمال برخی اقدامات از طرف دشمن جدی است. آمادگی نیروهای مسلح کشور که با رزمایش‌های متعدد آزمون شده، باید در حداکثر خود باشد و حتی بهبود یابد. اما مسئله اصلی، ایجاد بازدارندگی از طریق برخی دیگر از عناصر لازم در حوزه اقتصاد-سیاسی یا جغرافیای-سیاسی و همچنین در همراه نمودن برخی طرف‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نهفته است.در مقابل رهبر معظم انقلاب نیز بدون اتخاذ رویکرد تهاجمی، اصول سیاست خارجی کشور مبنی بر عدم پذیرش این تحمیل‌ها و خواسته‌های غیرعقلانی را تکرار کردند. ایشان دربرابر رویکرد دیوانه‌وار طرف آمریکایی، آرامش را انتخاب کردند تا در بازی تنش‌آفرینی او نیفتاده و از طرف دیگر، خواسته‌های خلع سلاح او را هم پس بزنند. این یک درس از تدبیر و استفاده از عقلانیت به جای احساسات در وضعیت کنونی کشور است. چند ماه پیش‌رو، آبستن اتفاقاتی است که جریان منطقه را تعیین و تکلیف خواهد کرد.