سوریه سه ماه پس از سقوط نظام بشار اسد شاهد دور جدیدی از خشونت میان دولت موقت حاکم بر این کشور و گروه‌های مخالف آن در مناطق مختلف است. این درگیری‌ها زمینه افزایش بی‌ثباتی بیشتر در سوریه را ایجاد کرده و بر وضعیت انسانی و امنیتی در این کشور تأثیر می گذارد. شهرهای لاذقیه و طرطوس با جمعیت بیش از دو میلیون نفر و اکثریت علوی در استان‌های ساحلی سوریه از پنج شنبه گذشته شاهد شدیدترین درگیری‌ها در دهه‌های اخیر بود. ماجرای چند روز گذشته استان‌های ساحلی را می‌توان امتداد افزایش تنش در استان‌های جنوبی و شرقی سوریه دانست. در استان دروزی‌نشین سویدا چند هفته‌ای است که تنش‌ها بین دروزیان و حکومت حاکم در دمشق شکل گرفته است.دومین منطقه جدی درگیری منطقه «جبله» در اطراف طرطوس است که به مرکز فرماندهی نیروهای مخالف تبدیل شد. درگیری‌ها از ۶ مارس ۲۰۲۵ با حمله افراد مسلح به پایگاه‌های امنیتی در نزدیکی شهر بیت عنا در حومه لاذقیه آغاز شد. بسیاری از فرماندهان نظامی و امنیتی نظام بشار اسد با برگشت به استان های لاذقیه و طرطوس پایگاهی برای مخالفت در سطح تظاهرات خیابانی و نظامی و امنیتی علیه حکومت احمد الجولانی رئیس نظام جدید سوریه ایجاد کردند. احمد الشرع (جولانی) تهدید به سرکوب مخالفان کرده و خواستار تسلیم سلاح شده است. نکته مهم این است که در حالی که خشونت نیروهای جولانی در سطح بالایی است و صدها نفر کشته شدند و اعدام های گسترده میدانی نیز انجام می شود، اما بازیگران خارجی که در گذشته داعیه دار حقوق بشر در سوریه بودند، تاکنون واکنشی به این خشونت‌های گسترده نشان ندادند. تداوم این روند می‌تواند زمینه‌ساز موج جدیدی از مهاجرت سوری‌ها به کشورهای همسایه و اروپا باشد. در عین حال، سکوت جامعه بین‌المللی در برابر سرکوب گسترده، مشروعیت دولت موقت را در میان مردم و حتی حامیان خارجی آن با چالش مواجه خواهد کرد.