​​​​​​​
یاکوب ادوارد پولاک، گردشگر اتریشی که در عصر ناصرالدین شاه قاجار به ایران سفر کرده است، درباره نوروز در ایران نوشته: جشن سال نو در زندگی عمومی و خصوصی ایرانیان امری است بسیار مهم و از بعضی جهات می‌توان آن را با جشن میلاد مسیح در چند کشور اروپایی قیاس کرد. از دو تا سه ماه پیش از عید تهیه مقدمات آن شروع می‌شود. مقادیر معتنابهی شیرینی در شهرهای اصفهان و یزد ساخته می‌شود که آن را با کاروان‌ها به سراسر مملکت می‌فرستند. مصرف شیرینی از حدود تصور و خیال آدمی هم فراتر می‌رود. اصولاً ایرانی‌ها در هر سن و سالی که باشند به شیرینی سخت علاقه‌مندند اما در نوروز حتی فقیرترین افراد نیز باید انباری از شیرینی داشته باشند و همچنین برای دوستان و خویشاوندان‌شان از آن بفرستند. غیر از شیرینی‌ها، باید از میوه‌هایی که آن‌ها را با تردستی تا نوروز، تر و تازه نگاه می‌دارند یاد کرد. برحسب یک رسم قدیمی بر بشقابی جو، گندم، عدس و شاهی سبز می‌کنند به طوری که چمن کوچکی به وجود می‌آید و آن را مطابق با همان رسم در روز سیزده یعنی آخرین روز عید به کوچه می‌اندازند. چند روزی پیش از عید به پاکیزگی خانه‌ها و «فرش‌تکانی» می‌پردازند. تکاندن فرش فقط یک بار در سال انجام می‌گیرد. روز قبل از عید همه به حمام می‌روند و سر از حنا می‌گذارند و ناخن‌ها را رنگ می‌کنند. جشن که با نوروز آغاز می شود 13 روز دوام دارد. 
برگرفته از کتاب «ایران و ایرانیان» اثر یاکوب ادوارد پولاک