
ضربالمثلی در فرهنگ ترکی وجود دارد که به اهمیت عشق و مهربانی در زندگی اشاره دارد و میگوید: «هرکسی بذر عشق بکارد؛ میوه بهار را درو میکند»، قصه پشت آن چنین است که در روستایی کوچک در ترکیه امروزی، پیرزنی زندگی میکرد که برخلاف خشکی زمین و مشکلات زندگی، هر روز بیآنکه از کسی طلب کند، در زمین کوچک خود گل و گیاه میکاشت. پیرزنی مهربان بود که به همه مردم روستا گلهای رنگارنگ برای هر مناسبت هدیه میداد. اهالی روستا از او پرسیدند: «این زمین خشک هیچ محصولی نمیدهد، پس چرا وقتت را تلف میکنی؟» او پاسخ داد: «عشق مثل گلهای زمین من است. من هر روز عشق میکارم و محبت میدهم. روزی که این گیاهان شکوفا شوند، دنیا برای همه ما پر از بهار و زندگی خواهد شد.» سالها بعد، وقتی باغ پیرزن شکوفا شد، تمام روستا از گلهای او بهره بردند و نامش را «مادر بهار» گذاشتند.