طی سه ماهی که از عمر دولت آمریکا می‌گذرد، مواضع و اقدام‌های ترامپ به‌ویژه سخنان تحسین‌آمیز او نسبت به خودش، همواره در صدر توجه رسانه‌های جهان قرار دارد.
ترامپ چند روز پیش در حاشیه دیدار با رئیس‌جمهور السالوادور بار دیگر تصویری عجیب از توانایی‌های خود ارائه داد و مدعی شد که تست آی‌کیو داده و نمره‌اش بالا بوده که پزشکان را شگفت‌زده کرده است. او افزود: «به من گفتند کسی را ندیدیم که تا این حد آی‌کیوی بالایی داشته باشد!» ترامپ پیشتر خودش را «بهترین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا» دانسته‌است. برای نمونه، در سپتامبر ۲۰۲۰ در گردهمایی انتخاباتی در اوهایو گفت: «هیچ‌کس بهتر از من برای آمریکا کار نکرده. من بهترین رئیس‌جمهوری هستم که این کشور به خود دیده است.» او در سال ۲۰۲۳ در تروث سوشال نوشت: «با تفاوت زیاد، من بهترین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا هستم. حتی دشمنانم هم نمی‌توانند این را انکار کنند.» روان‌شناسان سیاسی، شخصیت ترامپ را آمیخته با خودبرتربینی، خودشیفتگی و نیاز مداوم به تایید می‌دانند. در نظرسنجی‌هایی مانند نظرسنجی دانشگاه Siena یا رتبه‌بندی‌های C-SPAN، رؤسای جمهوری آبراهام لینکلن، جرج واشنگتن، فرانکلین روزولت و تئودور روزولت در صدر فهرست بهترین‌ها قرار دارند، در حالی‌که ترامپ حتی در بین ۱۰ رئیس جمهور برتر آمریکا دیده نمی‌شود. دیدار دهم اسفندماه «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا و «جی دی ونس» معاون او با «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین در کاخ سفید به مشاجره تند میان آن ها تبدیل شد و ترامپ و معاونش، مهمان را تحقیر کردند. رئیس‌جمهور آمریکا، نظرات زلنسکی را «بی‌احترامی» خواند و سپس او را تهدید کرد و گفت: اگر سلاح‌های ما نبود، این جنگ خیلی زود پایان می‌یافت. ترامپ، رئیس جمهور اوکراین و هیئت همراه وی را از کاخ سفید اخراج کرد. ترامپی که تمایل دارد وی را به عنوان مقامی بشناسند که بزرگ ترین گره‌های تاریخ به دست وی گشوده می‌شود، بی‌احترامی و تنش لفظی زلنسکی با وی قابل اغماض نبود؛ همانند توافق نمایشی با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی که در دور اول دولت وی رخ داد. او بارها تاکید کرد که با قدرت و سبک منحصر به‌فردش توانسته رهبر منزوی‌ترین کشور را پای میز مذاکره بکشاند. اما این دیدارها بیش از آن که به توافقی واقعی و ماندگار ختم شوند، به صحنه‌ای برای تبلیغ ترامپ در عرصه جهانی تبدیل شدند. در حالی‌که انتظار می‌رفت این مذاکرات به خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی منجر شود، نه‌تنها چنین نشد، بلکه پیونگ‌یانگ در ادامه مسیر در توسعه برنامه هسته‌ای ثابت‌قدم‌تر نیز ظاهر شد. در نهایت باید به این نکته توجه کرد که بازیگرانی که با آمریکای ترامپ مواجه و درصدد ارتباط با این کشورند، بیش از آن که به تحلیل منافع ملی آمریکا بپردازند، باید ویژگی‌های شخصیتی ترامپ را مدنظر قرار دهند.