در گذشته‌ای نه‌چندان دور، جهان اسلام متشکل از کشورهای توسری‌خور و ذلت‌پذیری بود که به‌جز در موارد معدود و مهارشدنی، هیچ اتفاق غیرقابل پیش‌بینی، محیرالعقول و پاسخ دندان‌شکن در برابر جنایت‌های رژیم اشغالگر قدس، چه در سرزمین‌های اشغالی و چه در خاک کشورهای همسایه، به ثبت نمی‌رسید. مقاومت که اولین جلوه‌هایش در انتفاضه‌های فلسطینی‌ها رؤیت شد، نماد روشنی از یک مبارزه مردمی، فراگیر، هم‌افزا، همدل، هم‌آوا و بی‌پروا شامل همه اعضای خانواده و قیام با دست خالی و درنهایت پرتاب کردن سنگ به سمت خودروهای اشغالگران صهیونیست و استقامت‌ورزی در مصاف تن‌به‌تن و به‌ظاهر شکننده‌ای است که برخلاف مبارزات مسلحانه تشکل‌های محدود و معدود، از ماندگاری فزاینده‌ای برخوردار بوده است. مقاومتی که امروز نه تنها کشورهای خط‌مقدم مبارزه با رژیم اشغالگر قدس بلکه سایر کشورهای جهان اسلام، اعم از پشتیبان‌ها و پشتوانه‌ها را نیز شامل شده است، خروجی فرهنگ‌سازی‌ها و نهادینه شدن‌های پذیرش اصل مبارزه با دولت جعلی اسرائیل و ماندگاری و استواری و پایبندی به اصول و عدول نکردن از آن تا مرز دادن جان و پایان دادن به حیات ظاهری به بهای جاودانه‌سازی مقاومت است. تشکلات نوظهوری مانند حماس، غزه، حزب‌ا... لبنان، حشدالشعبی عراق و همچنین تشکلات کثرت‌الاتباع به کارگیری شده با عناوین فاطمیون و زینبیون و حیدریون از افغانستان و پاکستان و ایرانی‌های بیدار، صحنه مبارزه را از یک احساس ملی، قومی، قبیله‌ای، حزبی، جناحی، صنفی و قشری به یک احساس تکلیف شرعی و رسالت الهی توسعه و تعمیق داده و تفکر جهادی و معادی، جایگزین تصورهای نمادین مبارزه مانند جنگ‌های پارتیزانی یا جنگ‌های موسوم به چریک شهری با چاشنی گروگان‌گیری، ترور، عملیات‌های ایذایی و انتقام‌های محدود و مقطعی گردید. مفهوم زنده بودن، هم حیات مادی را در بر می‌گیرد و هم شامل حیات معنوی و اثرگذاری عقیدتی است، نکته مهم قرآنی که در اعلام زنده بودن مقاومت از سوی مقام معظم رهبری مؤکداً تأکید شده و می‌شود، اعتماد به وعده الهی بر اساس آیاتی مانند «ان تنصرالله ینصرکم» بوده و این اعتقاد راسخ وجود دارد که خداوند در روزهای مبادا به یاری مجاهدانی می‌شتابد که دین خدا را یاری می کنند و از بذل مال و جان و آبروی خود دریغ نورزیده و توکل آن‌ها به خداست. بزرگ‌ترین برگ برنده مقاومت، مردمی بودن و ریشه در باورهای مردم منطقه داشتن است و این همه سرچشمه حیات‌بخشی است که ضامن جاودانگی مقاومت است و ریشه تحمل حیرت‌انگیز بمباران‌ها و محاصره‌ها و گرسنگی‌ها و آوارگی‌ها توسط مردم غزه و لبنان در ۱۷ ماه گذشته، دقیقاً به همین همبستگی‌های باورمند برمی‌گردد که حسرت یک اعتراض را بر دل آن‌ها گذاشت. بنابراین، چه بخواهند و چه نخواهند، مقاومت تا ابدالدهر زنده و پویاست و پیروزی نهایی از آن مقاومتی خواهد بود که معتقد به وعده نصرت الهی است و این نصرت از گذشته وجود داشته و تا همیشه ادامه خواهد داشت.