​​​​​​​هنگامی‌که کسی از شغل و کاری که داشته‌ اخراج شود، درباره‌اش می‌گویند: «زیر پایش را جارو کردند» که کمابیش معادل زیرآبش را زدند و زیرپایش را خالی کردند هم هست. اما ریشه این مثل: در گذشته که میز، صندلی و مبل و از این قبیل وجود نداشت، ساکنان خانه اغلب بر روی فرش اتاق می‌نشستند. از آن‌جا که خیابان‌ها و کوچه‌ها آسفالت نبود و پر از خاک و گردوغبار، هوای بیرون از در و پنجره به درون خانه‌ها نفوذ می‌کرد و روی فرش و اثاثیه می‌نشست. کدبانوی خانه هم ناگزیر بود که روزانه چند بار خانه را جارو کند. از آن‌جایی که معمول نبود اهل خانه هنگام جارو اتاق را ترک کنند خانم خانه به یک از افراد خانه که می‌رسید، آن شخص از جایش برمی‌خاست تا «زیر پایش را جارو کنند». از آن‌جا که این گونه جارو کردن پیش‌بینی‌نشده بود، افراد خانه درست وقتی با خیال راحت نشسته بودند ناچار از جایشان بلند می‌شدند تا زیر پایشان جارو شود، این فرایند شامل سلب آسایش و کمی جابه‌جایی، رفته‌رفته به صورت ضرب‌المثل درآمد و در مورد هر گونه اخراج یا انتقال افراد از شغل و کارشان مورد استفاده قرار گرفت.