​​​​​​​
قطعی گسترده برق در اسپانیا، پرتغال و بخش‌هایی از فرانسه، زیرساخت‌های حیاتی این کشورها را مختل کرد. این خاموشی از حدود ساعت ۱۲:۳۰ روز دوشنبه به وقت اروپای مرکزی آغاز شد و کل شبه‌جزیره ایبری را درگیر کرد. در پی این اختلال، حرکت مترو در شهرهایی مانند مادرید، لیسبون و پورتو متوقف شد، چراغ‌های راهنمایی خاموش شدند و مردم ناچار به پیاده‌روی در خیابان‌های پر ازدحام شدند. قطعی برق، فعالیت فرودگاه‌ها را نیز با اختلال روبه‌رو کرد؛ پروازها لغو شد، مسافران در سالن‌های تاریک بدون تهویه و دسترسی به آب منتظر ماندند و اپراتورهای فرودگاهی به فعال‌سازی ژنراتورهای پشتیبان روی آوردند.
همزمان، خطوط تلفن، اینترنت و دستگاه‌های خودپرداز نیز از کار افتادند. بیمارستان‌ها برای تأمین نیازهای حیاتی از ژنراتورها استفاده کردند، با این حال خدمات غیراضطراری در بسیاری از مراکز درمانی متوقف شد. شهردار مادرید از مردم خواست تنها در موارد ضروری از خانه خارج شوند تا مسیر برای امدادرسانی باز بماند. پلیس و نیروهای امدادی از بلندگو برای هدایت مردم استفاده کردند.با وجود گذشت چندین ساعت از آغاز بحران، هنوز علت مشخصی برای این اختلال اعلام نشده است. اپراتورهای برق اسپانیا و پرتغال آن را ناشی از نقص در شبکه برق‌رسانی اروپا دانسته‌اند. فرضیه حمله سایبری نیز در سطح رسانه‌ها و میان مقامات مطرح شده، هرچند مرکز امنیت سایبری پرتغال آن را فعلاً تأیید نکرده است. تشکیل تیم بحران در اسپانیا و اظهارات محتاطانه مقام‌های پرتغالی، نشان از ابعاد نامتعارف این خاموشی دارد.این حادثه صرفاً یک قطعی برق نبود، بلکه آزمونی برای کارآمدی ساختارهای به‌ظاهر پیشرفته اروپا در مدیریت بحران‌های پیش‌بینی‌نشده بود؛ آزمونی که نه‌تنها با بی‌برنامگی در حوزه حمل‌ونقل و بهداشت عمومی پاسخ داده شد، بلکه به‌روشنی ضعف در پشتیبانی زیرساختی، فقدان هماهنگی در سطح منطقه‌ای و اتکای بیش از حد به ساختارهای متمرکز را به رخ کشید. در حالی‌که کشورهای اروپایی معمولاً با رویکرد انتقادی به بحران‌های سایر کشورها می‌نگرند، این رویداد نشان داد که حتی در قلب اروپا نیز زیرساخت‌ها شکننده‌اند و تاب‌آوری در برابر بحران، بیشتر یک ادعاست تا واقعیت.