منصور ضابطیان، نویسنده و برنامه‌ساز، در کتاب «مارک دوپلو» درباره سبک و سیاق جالب برخورد هلندی‌ها با گردشگران می‌نویسد: «آمستردام شهری نسبتاً کوچک و صمیمی است. یک شهر 700 هزارنفری که سالیانه 3.5 میلیون نفر توریست دارد؛ یعنی پنج برابر جمعیتش. فرض کنید قرار بود سالیانه پنجاه میلیون نفر توریست به تهران بیایند، بیچاره می‌شدیم! در آمستردام کافی است چشم‌تان به چشم یک نفر دیگر بیفتد، پاسخ‌تان یک لبخند خوشایند و صمیمانه است که به آدم اطمینانِ خاطر می‌دهد توی این شهر مشکل خاصی پیدا نمی‌کند. یک هلندی معمولاً همه سعی‌اش را می‌کند تا یک توریست مشکلی پیدا نکند. حتی اگر نیاز باشد دست او را می‌گیرد و سوار اتوبوس می‌کندش تا مبادا گم شود. هلند با وجود داشتن صنایع قوی می‌داند که توریسم می‌تواند مهم‌ترین عامل درآمدزایی برای یک ملت باشد. برای همین است که وقتی وارد موزه‌ای چون موزه ونگوگ می‌شوید، باید ابتدا به بخشی بروی که دانشجویانِ جوان در آن به آدم خوش‌آمد می‌گویند و با لبخند می‌خواهند وسایلت را آن‌جا بسپاری تا راحت‌تر بتوانی تابلوها را ببینی. درست مثل آمدن به یک مهمانی می‌ماند: وسایلت را تحویل می‌دهی، کت‌وکلاهت را درمی‌آوری و سبک و بی‌خیال می‌روی توی دل تابلوهای ونگوگ، می‌روی به مهمانیِ گل‌های آفتابگردان و سیب‌زمینی‌خوارها را تماشا می‌کنی.»