از روی دست مادر مشق می کنیم، اولین واژه ها، قدم ها و اندیشه ها را به ما می آموزد. مادر تجلی جمال الهی است بر زمین و لبخندش، شیرین ترین سوغات برای چشمان فرزند است. اما مادرهای شهدا قصه شان با همه فرق دارد. آن ها خوب آموخته اند گهواره و گردون را تکان دهند. آن گاه که آغوششان مأمن فرزندانی است که در مسیر درست ترس نمی شناسند. حاجیه خانم رئیس زاده، مادر گران قدر شهیدان والامقام حسن و مجتبی خوراکیان، مادری بود که فرزندانش را با عشق به اسلام و اهل بیت (ع) بزرگ کرد، همسایه و مجاور امام رئوف (ع) بود و حجت ارادتش این است که بهترین دارایی ها یعنی فرزندانش را در راه دفاع از حریم ولایت و اعتلای ایران اسلامی هدیه کرد. او اکنون بعد از سال ها زینب وار زیستن با روی سپید به دیدار محبوب می رود و بعد از مدت طولانی فراق، فرزندان شهیدش را که در آستان بهشت به استقبالش ایستاده اند در آغوش خواهد گرفت و نماز عشق را با فرزندانش قامت خواهد بست. مادر شهید، گزاره ای مرکب از دو واژه است اما معنای آن اقیانوسی است به وسعت همه اشک هایی که ریخته نشده است، به لطافت گلبرگ های لطیف بهاری و به استقامت اراده‎ و باوری اصیل که در مواجهه با پیکر شهیدش جز زیبایی چیزی نمی بیند و زیر لب و لاتحسبنّ الذین زمزمه می کند.




مشقِ عشق  مادرانه
مادر شهیدان حسن و مجتبی خوراکیان روز گذشته از دروازه دنیای مادی ما عبور کرد و در تکامل و تولدی جدید با توشه ای زرین از ایمان، تعهد و باور قلبی‌اش به امر خدا رهسپار زندگی جاوید شد. سجاده، مهر، اشک، چادر، روضه و نماز دلتنگش خواهند شد و او بسیاری از ناگفته‌هایش را با خود برد تا با محرم عالم هستی در میان گذارد. اما این چنین، اقتدا به عقیله بنی‌هاشم و پرورش فرزندانی که در اوج جوانی در بزنگاه تصمیم‌گیری، مادر را یاور خود یافتند و بهترین انتخاب را کردند؛ بی‌تردید برخاسته از منشی است که با نیروی ایمان خشت به خشت روی هم چیده شده است. به همین دلیل، گفت و گویی انجام دادیم با مصطفی خوراکیان فرزند این مادر شهید و برادر شهیدان خوراکیان و از او خواستیم درباره مشی حاجیه خانم مرحومه عذرا رئیس زاده عیدگاهی در زندگی با ما سخن بگوید. اندوه بر جانش نشسته و در هر کلمه‌اش درد را می‌توان احساس کرد اما آرام است و می‌خواهد دقیق‌ترین واژه‌ها را برای سخن گفتن درباره مادرش به کار ببرد و می‌گوید: «مهم‌ترین مشخصه حاج خانم که ما در ایشان مشاهده کردیم؛ دیانت و تعهدی بود که داشتند. من از بچگی به خاطر دارم نماز اول وقت ایشان هیچ‌گاه ترک نشد و نماز صبح، ظهر و عصر، مغرب و عشا همیشه به مسجد می‌رفتند و ما واقعا از ایشان یاد گرفتیم. تا همین اواخر هم به همین شکل بودند. چندین بار برای خود من اتفاق افتاد که کاری از من می‌خواستند و من برای این که فرمایش مادر را زودتر انجام دهم نماز اول وقت را نخواندم، وقتی رسیدم خدمت‌شان، پرسیدند نمازت را خوانده‌ای؟! گفتم نه خواستم زودتر بیایم پیش شما! ناراحت می‌شد و می‌گفت من کاری هم داشته باشم تو اول باید نمازت را بخوانی بعد بیایی پیش من.» وی ادامه می‌دهد: «مورد دیگر محبتی بود که نسبت به ائمه داشتند، ماه محرم و صفر که شروع می‌شد بسیار غصه می‌خوردند و مدام می‌گفتند چقدر در این ماه به خانواده امام حسین (ع) ظلم شده است. من از قدیم به خاطر دارم مادر در کنار مجالس مفصلی که هر ماه برگزار می‌کرد، از سید روحانی که در محل بود می‌خواست تا در این ایام به منزلمان بیاید و روضه بخواند صرفا برای حاج آقا و ما خواهر و برادرها، حاج خانم بسیار گریه می‌کرد. این حال برای ایشان همیشگی بود تا همین اواخر هم در ایام شهادت می‌گفتند بیایند برایشان روضه بخوانند و به تنهایی یا به همراه همشیره‌ها پای روضه می‌‌نشستند.»
آقا مصطفی کمی صدایش را پایین می‌آورد گویا دارد با خودش زمزمه می‌کند شبیه کسی که خاطره‌ای را یادآور می‌شود و بیان می‌کند: «هر بار که بلند می‌شدند و می‌نشستند تکرار می‌کردند در دنیا دیگر خیری نیست ان شاءا... خدا ظهور امام زمان(عج) را برساند. حتی دعایشان برای حل مسائل و مشکلات شخصی هم که به وجود می‌آمد همین بود «خدا فرج امام زمان (عج) را برساند». از برادر شهیدان خوراکیان خواستیم درباره واکنش مادر به شهادت فرزندان و نگاهی که به این اتفاق داشتند هم توضیح دهد، وی بیان می‌کند: «مادر از صمیم قلب معتقد بودند به این که فرزندان شان به راه خدا رفته‌اند، برادرهایم در سال 59 و 65 شهید شدند یکی از این دو فرزند ارشد خانواده بود و می‌دانید که فرزند ارشد چقدر برای مادر عزیز است با این که همه بچه ها را دوست دارند. در شهادت و نبودن آن ها بسیار صبر می کرد من این را زمانی فهمیدم که برادر سوم ما به علت بیماری در سال 92 فوت شدند، آن جا ما ناراحتی مادر را بیشتر دیدیم. با این که آن دو برادر شهید در جوانی به شهادت رسیده بودند، باور به این که شهید هستند و در راه خدا شهید شده‌اند، باعث می‌شد مادر نسبت به از دست دادن آن‌ها صبر داشته باشد.»



پیام تسلیت مسئولان
همچنین روز گذشته تعدادی از مسئولان درگذشت مادر شهیدان خوراکیان را تسلیت گفتند. به گزارش مهر، محمد مخبر مشاور و دستیار مقام معظم رهبری و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در پیامی، درگذشت بانوی مؤمن «رئیس‌زاده»، مادر بزرگوار شهیدان والامقام حسن و مجتبی خوراکیان را تسلیت گفت. در بخشی از پیام مخبر آمده است: خانواده مکرم و معزز شهیدان والامقام حسن و مجتبی خوراکیان با کمال تأسف و تأثر، درگذشت بانوی فداکار، مؤمنه و ام‌الشهیدین، حاجیه خانم رئیس‌زاده (رضوان‌ا...‌علیها) را تسلیت عرض می‌کنم. محمدباقر قالیباف رئیس مجلس شورای اسلامی نیز درگذشت مادر شهیدان خوراکیان را تسلیت گفت. به گزارش ایسنا، در بخشی از متن پیام محمدباقر قالیباف آمده است: درگذشت بانوی صبور و مکرمه، حاجیه‌خانم رئیس‌زاده، مادر شهیدان والامقام حسن و مجتبی خوراکیان پس از سال‌ها بردباری و مجاهدت، موجب تأسف و تأثر گردید. ضمن عرض تسلیت این مصیبت به مردم شریف مشهد، خاندان محترم به‌ویژه جناب آقایان حاج امیر و حاج رضا خوراکیان و سایر بستگان، برای آن بانوی صالحه که پس از سال‌ها رنج دوری، اینک در جوار مضجع شریف حضرت ثامن‌الحجج علیه‌السلام به فرزندان شهیدش پیوست، رحمت و فضل الهی و برای بازماندگان صبر و تسلای خاطر از درگاه خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.
شهید مجتبی خوراکیان متولد 1330 در مشهد مقدس که فرزند ارشد خانواده خوراکیان بود در سال 1365 به شهادت رسید. شهید دکتر حسن خوراکیان نیز متولد 1336 در مشهد مقدس بود وی در تابستان 1359 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و با شروع جنگ تحمیلی به خرمشهر و سپس به آبادان رفت و در بیمارستان طالقانی این شهر به مداوای مجروحان پرداخت و سرانجام هفتم بهمن 1359 در جبهه ذوالفقاریه آبادان، در حالی که مشغول مداوای مجروحان و مصدومان بود بر اثر اصابت ترکش خمپاره به مقام والای شهادت نایل آمد.
​​​​​​​