​​​​​​​
در نیمه دوم دهه 90 و در میان خیل سرمایه‌گذاران متمولی که به سینما وارد می‌شدند و پس از ساخت یکی دو درام پرستاره آن را ترک می‌کردند، یک تاجر گوشت برزیلی، آغاز متفاوتی برای خود در سینما تدارک دید و به جای ساخت درام‌های شکست‌خورده، به ساخت فیلم‌های کمدی رو آورد. او کارش را با سرمایه‌گذاری روی «من سالوادور نیستم» شروع کرد و سپس با «کارگر ساده نیازمندیم» از معدود آثار درامش ادامه داد و سپس در سه‌گانه «تگزاس» و سایر آثار مسعود اطیابی موفقیت تجاری را به دست آورد؛ تا زمانی که به توفیق بی‌نظیر «فسیل» رسید.
از «تگزاس 3» بود که با راه‌اندازی دفتر پخش عامریان‌فیلم، یک گام دیگر به سمت تکمیل چرخه تولید و عرضه فیلم حرکت کرد و آن 10-15 درصد درآمد معمول پخش‌کننده‌ها از فیلم‌های سودآورش را خود در جیب گذاشت. از آن زمان به بعد، عامریان‌فیلم، گویی پوسته سینمای کمدی را شکست و به سمت دنیای درام‌های اجتماعی پا گذاشت. نخستین تجربه‌اش که هنوز به مرحله اکران عمومی نرسیده، «باد وحشی» به کارگردانی داوود خیام است که سال گذشته معرفی شده و گویا قرار است درام‌های اجتماعی دیگری را هم بسازد.
سیدابراهیم عامریان به پشتوانه موفقیت‌های چشمگیرش در سینمای کمدی، حالا بیش از گذشته وارد سینمای اجتماعی شده و پخش دو عنوان از درام‌های بخش ویژه جشنواره چهل و سوم را بر عهده گرفته و جالب آن که برای انعقاد قرارداد با تهیه‌کنندگان «پیرپسر»، علی سرتیپی قوی‌ترین پخش‌کننده حال حاضر سینما را شکست داده. او به تازگی پروانه ساخت فیلم فرنوش صمدی کارگردان فیلم جشنواره‌ای و تلخ «خط فرضی» را گرفته و آن را تهیه نیز می‌کند تا حسابی برای جریان اصلی سینمای درام خط و نشان کشیده باشد.