در دنیایی که در روز میلیاردها ویدئو و متن در شبکه‌های اجتماعی میلیاردنفره منتشر می‌شود؛ یک جنگ بزرگ، مورد توجه میلیون‌ها کاربر است. در میانه این حجم از تولید انبوه، مردم کدام پیام را می‌بینند و توجهشان به آن جلب می‌شود؟واقعیت این است که در این جنگ رسانه، جمهوری اسلامی در آن غالب نیست و جریان اصلی موثر بر افکارعمومی در اختیار جریان غربی است و گویی همه چیز روی روال خواست آن‌ها پیش می‌رود که ناگهان از زیر این کف آب، یک رخداد بزرگی همه توجهات را به خود جلب می‌کند و پیام خود را به آحاد مردم می‌رساند. گاهی چنان معجزه‌گون عمل می‌کند که برخلاف خیلی از تحلیل‌های مرسوم جامعه‌شناسانه و روان‌شناسانه، رفتاری از جامعه سر می‌زند که غیرقابل پیش‌بینی بوده است.در همین سال‌های اخیر ماجرای تشییع عجیب غواصان کربلای۵، استقبال ویژه مردم از شهید حججی، اجتماع بزرگ مردم بر سر تابوت حاجی و... همه رخدادهای بزرگ رسانه‌ای بودند که برخلاف پیام‌های جریان جاری مسلط رسانه‌ای اینترنشنال پسند عمل کردند.  واقعا غایت یک رسانه چیست؟ تبدیل پیام مطلوبش به رفتار و عمل مخاطبش و این رخدادهای ناگهانی این چنین بودند.امروز هم همین طور است. شهادت رئیس‌جمهور ایران، استاندار، وزیر، نماینده ولی فقیه و خلبانانی رشید و ارزشمند در حین ماموریت در یک منطقه محروم یک پیام بزرگ داشت و آن این بود که مسئولان جمهوری اسلامی در خون خود برای خدمت به مردم می‌غلتند. این درست برخلاف پیام‌های جریان رسانه‌ای غالب اینترنشنال و من‌وتو پسند است که دایما به دنبال ساختن یک تصویر مشخص از مدیران جمهوری اسلامی هستند. نه این که همه چیز گل و بلبل است و اشکال نیست و رفتار غلط نیست و مدیر ناکارآمد و فاسد یا هر چیزی از این قبیل نیست اما ماجرا را این گونه هم می‌شود دید که جمهوری اسلامی جایی است که عالی‌ترین مدیران سیاسی‌اش، خدمت به مردم و ساده‌زیستی افتخارشان است. آن‌ها همه تلاششان در جست و جوی حل مسائل همین مردم است و این گونه شهید راه خدمت می‌شوند. جمهوری اسلامی جایی است که عالی‌ترین ژنرالش در نامه به دخترش می‌نویسد که «دخترم خیلی خسته‌ام. سی سال است که نخوابیده‌ام اما دیگر نمی‌خواهم بخوابم. من در چشمان خود نمک می‌ریزم که پلک‌هایم جرئت بر هم آمدن نداشته باشد تا نکند در غفلت من آن طفل بی‌پناه را سر ببرند.» و مگر نگفته‌اند که الناس علی دین ملوکهم و از دل چنین رابطه‌ای است که بیرون از حباب سیاه رسانه‌ای در روز مبادا رفتارهایی از جنس فتوت، معرفت، شجاعت و... در مواجهه با آنان از سوی جامعه ایران،   تحلیل‌گران را مبهوت می‌کند.