
بسیاری از اتفاقات ناخوشایند یا دردناکی که در زندگیِ ما رخ میدهد، فقط به دلیل نقصِ عملکردِ مغزِ ماست. مغزِ ما بسیار شگفتانگیز و در عینحال بسیار غیرقابلِاعتماد، فراموشکار و گمراهکننده است. مغز میتواند کاری کند تا عاشقِ کسی بشویم، آن هم فقط بهخاطرِ اینکه او لبخندِ زیبایی دارد و طوری برنامهریزی شده که بهجای انجامِ وظیفه، به فکرِ لذتبردن باشد. گاهی باعث میشود از چیزهایی بترسیم که هیچ خطری برای ما ندارند و برعکس، در زمانِ بروزِ مشکلاتِ بزرگ، هیچ هشداری به ما نمیدهد. او تأمل و تفکر در تجربیاتِ قبلی را دوست ندارد و حواسپرتی و سرگرمیهای کوتاهمدت را به همهچیز ترجیح میدهد. ما در این زندگیِ پیچیده باید راهمان را به کمکِ چنین ابزارِ ضعیفی پیدا کنیم.
برگرفته از کتاب «آنچه در مدرسه یاد نگرفتیم» اثر آلن دوباتن