​​​​​​​

اوایل خردادماه، تهران، حوالی میدان ونک، خودرویی به دلیل ورود از مسیر یک‌طرفه متوقف می‌شود. مأمور پلیس راهور در حین انجام وظیفه با این خودرو برخورد می‌کند و دچار آسیب می‌شود. تا این جای ماجرا، حادثه‌ای ساده به‌نظر می‌رسد؛ اما با انتشار خبر حضور فرزند علی نیکزاد، نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی در جایگاه راننده، همه‌چیز رنگ دیگری گرفت. در روایت رسمی ارائه‌شده از سوی رئیس منطقه سه پلیس راهور، تأکید شده که حادثه عمدی نبوده، خودرو متوقف شده، به پارکینگ انتقال یافته  است. حتی از حضور خانواده‌ راننده در بیمارستان برای دلجویی و تأکید فرماندهی انتظامی بر پیگیری ماجرا نیز سخن رفته است. اما این توضیحات –هرچند به‌ظاهر کامل– نتوانسته‌اند به سؤالات اصلی افکار عمومی پاسخ دهند.
وقتی تصویر غایب است، روایت‌ها بیشتر می‌شوند
نخستین سؤال، واضح و ضروری‌ست: چرا پس از گذشت چند روز، هیچ فیلمی از لحظه‌ی حادثه منتشر نشده است؟ آیا در یکی از پرترددترین مناطق پایتخت، که به دوربین‌های ترافیکی و نظارتی مجهز است، امکان دسترسی به تصاویر واقعه وجود ندارد؟ چرا برای شفاف‌سازی، باید فقط به روایت‌های متناقض اتکا کرد و نه به مدرک عینی؟این دقیقاً همان نکته‌ای‌ست که عباس عبدی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی، به آن اشاره کرده و خواستار انتشار فیلم دوربین‌های مداربسته شده است. پیشنهادی روشن و معقول که اگر اجرا شود، هم به شایعات پایان می‌دهد و هم به تقویت اعتماد عمومی کمک می‌کند.در مقابل روایت رسمی، گزارشی منتشر شده که داستان را به شکلی کاملاً متفاوت بازگو می‌کند: راننده‌ای که با آژیر وارد مسیر ممنوعه می‌شود، پس از مشاجره با مأمور، به رانندگی خطرناک‌تری ادامه می‌دهد، با مأمور برخورد می‌کند و از صحنه می‌گریزد. این گزارش می‌گوید که راننده بعدها شناسایی، بازداشت و سپس  آزاد شده است.از سوی دیگر، منابع نزدیک به خانواده‌ی نیکزاد این ادعاها را رد کرده و معتقدند ماجرا به رقابت‌های انتخاباتی هیئت‌رئیسه مجلس مرتبط است. اما در هر دو صورت –چه ماجرا فرار  بوده باشد، و چه دروغ‌سازی برای تخریب– یک چیز قطعی‌است: اعتماد عمومی آسیب دیده است.
قانون برای همه یا فقط برای دیگران؟
این نخستین بار نیست. مردم هنوز ماجرای سیلی عنابستانی به سرباز وظیفه را فراموش نکرده‌اند؛  حالا، در پرونده‌ای دیگر، نام یکی دیگر از مقامات ارشد مجلس درگیر شده و جامعه با همان سؤال همیشگی روبه‌روست: آیا قانون برای همه یکی‌ست؟آن‌چه در این میان نگران‌کننده‌تر از خود حادثه است، سکوت رسانه‌ای و بی‌عملی در برابر مطالبه‌ی شفافیت است. وقتی روایت‌ها ضد و نقیض می‌شوند و تصاویر موجود منتشر نمی شود، رسانه‌ها ناخواسته بدل به بلندگوی روایت رسمی می‌شوند، نه راوی حقیقت. و در این میان، مردم آرام‌آرام به اخبار هم بی‌اعتماد می‌شوند.اعتماد، با وعده و بیانیه باز نمی‌گردد. مردم امروز، سند می‌خواهند؛ تصویر، مدرک، شفافیت.