به دنبال تشدید حواشی و مباحث داوری فینال جام حذفی از سوی باشگاه ملوان انزلی و اصرار این باشگاه برای شکایت به فیفا، احمد دنیامالی وزیر ورزش که زمانی رئیس هیئت مدیره باشگاه ملوان بود، دستور بررسی حواشی بازی استقلال و ملوان را به دلیل مسائل داوری اتفاق افتاده داد. شاید در ابتدا با خواندن این خبر آن را یک امر ساده و دقت نظر وزیر ورزش درباره مسائل ورزش کشور تلقی کنیم اما اگر قرار باشد عمقی تر به این موضوع نگاه شود آن وقت دیگر همه چیز به همین سادگی نیست. برای بسیاری سوال است که چرا وزیر ورزش در ماجرای مفقود شدن ۴۰ هزار دلار فدراسیون کاراته – طبق ادعای صوفی، سرپرست همین فدراسیون – هیچ‌گونه دستور شفاف‌سازی علنی نداده است یا اگر داده رسانه ای نشده است؟ آیا این پول گمشده بیت‌المال نبود و نیاز به شفاف سازی نداشت؟چرا در فدراسیون‌هایی مثل بدن سازی و پرورش اندام و موتورسواری و اتومبیلرانی که روند برگزاری انتخاباتشان با ابهامات جدی مواجه است، سکوت اختیار کرده است؟ اتفاقات در فدراسیون تکواندو، جدایی مینو مداح، ناراحتی های پیش آمده بین ناهید کیانی، مهروز ساعی و مبینا نعمت‌زاده، آیا ارزش بررسی و شفاف‌سازی نداشت؟آیا در امر شفاف‌سازی فقط وقتی لازم است که یک تیم خاص ببازد یا منطقه‌ای خاص متضرر شود؟ درباره جلسه پشت در‌های بسته با مدیران باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال درخصوص «سقف قرارداد» چه؟چرا محتویات این نشست و صحبت هایی که در آن رد و بدل شده علنی نشد و چرا با وجود برگزاری این جلسه رویه نقل و انتقالات و ارقام سرسام آور همان است؟