در ساعات گذشته، نشانه‌های گسترش جنگ به سراسر منطقه با مداخله قریب الوقوع آمریکا آشکارتر شده است که به نظر می رسد گریزی از آن نیست. ظرف ساعات آینده نیز مشخص می‌شود تصمیم ترامپ برای ورود یا عدم ورود به جنگ چیست. با این حال، به نظر می‌آید نتانیاهو و لابی گسترده اسرائیل در آمریکا کار خود را کرده‌اند و توانستند ترامپ را متقاعد کنند که ایران با ضربات اسرائیل تضعیف شده، زهر آن گرفته شده و اکنون وقت از بین بردن کامل برنامه هسته‌ای ایران با بمب افکن‌های آمریکایی است‌. مگر آن که ترامپ سایر محاسبات را نیز درنظر بگیرد و از جنگ با ایران منصرف شود! ترامپ نیز با سه هدف مشخص به احتمال فراوان وارد جنگ با ایران خواهد شد: ۱. از بین بردن برنامه هسته‌ای و موشکی ایران، ۲. تکمیل پروژه مهار ایران و احتمالا پیشبرد سیاست تغییر نظام و ۳. معرفی خود به عنوان پیروز جنگ و تبدیل آن به یک دستاورد بزرگ سیاست خارجی. به نظر می رسد در صورت پیوستن آمریکا به جنگ، کشورهای دیگری مانند انگلیس و آلمان نیز به آن ملحق شوند و ائتلافی غربی علیه ایران شکل گیرد. اما جمهوری اسلامی ایران نیز با شروع جنگ، با آگاهی از قریب الوقوع بودن مداخله آمریکا، تمامی ظرفیت‌ها و توانمندی‌های تهاجمی خود را به اسرائیل معطوف نکرد و تلاش کرده ضمن مدیریت نبرد با این رژیم، خود را برای جنگ با آمریکا آماده کند. این در حالی است که تهران از سه کانال دیپلماتیک از جمله سفارت سوئیس به واشنگتن هشدار داد که ورود آن به جنگ، چه تبعاتی برای منافع آمریکا و منطقه دارد. در همین رابطه، به نظر می رسد، استراتژی نظامی ایران برای مقابله با تهاجم آمریکا شامل اجزای زیر است: ۱. حملات گسترده موشکی و پهپادی به پایگاه‌ها و دارایی‌های نظامی آمریکا در منطقه .۲. ناامن کردن کامل خلیج فارس و دریای سرخ و کریدورهای اصلی آن یعنی تنگه هرمز و باب المندب ۳. فعال‌سازی همه ارکان مقاومت( گروه‌های عراقی، یمن و حتی حزب ا...) در منطقه در چارچوب جنگ فراگیر و نهایی .به طور کلی، همچنان این امید وجود دارد که آمریکا از ورود به جنگ با ایران اجتناب کند؛ در غیراین صورت، کشور وارد یک جنگ سرنوشت‌ساز برای بقا می‌شود که باید تمامی ظرفیت های نظامی و دفاعی خود را برای حفظ تاب‌آوری و مقاومت ملی به کار گیرد. این نبرد آینده ایران و نظم امنیتی-سیاسی منطقه را تعیین می‌کند.