۱. در نبرد اراده‌ها، گاهی بُرد با کسی است که دیرتر عقب‌نشینی می‌کند، نه کسی که زودتر ضربه می‌زند.۲. راهبرد موفق، نه بر پایه قدرت صرف، بلکه بر پایه فهم عمیق از اراده دشمن و چگونگی درهم شکستن آن طراحی می‌شود.۳. راهبرد نظامی باید معطوف به فرسایش اراده‌ دشمن باشد، نه صرفاً نابودی ابزارهای او.۴. نیرویی که بتواند فشار روانی مستمر و ضربه‌های متوالی بر اراده‌ دشمن وارد کند، حتی با برتری کمتر، پیروز می‌شود.۵. اراده‌ فرماندهان، در میدان نبرد همان‌قدر تعیین‌کننده است که آتش توپخانه.۶. در جنگ فرسایشی، برد با کسی است که طرح‌ریزی راهبردی و مدیریت روحیه‌ را بهتر انجام دهد.۷. غافلگیری راهبردی، زمانی موفق است که شکاف در اراده دشمن ایجاد کند، نه فقط در خطوط او.۸. هدف نهایی عملیات نظامی، باید تسلط بر اراده تصمیم‌گیر دشمن باشد، نه صرفاً تصرف خاک.۹. راهبرد دفاعی موفق، با تلفیق قدرت بازدارندگی و پایداری اراده معنا پیدا می‌کند.۱۰. درک صحیح از اراده دشمن و نقاط شکست‌پذیر روحی او، به اندازه اطلاعات تاکتیکی اهمیت دارد.۱۱. حفظ پایداری ملی و ضربات موازنه‌ساز به دشمن باید تبدیل به ضرورتی استراتژیک پیش از هر مذاکره یا توافق آتش‌بس باشد‌.۱۲. هر توافقی که منجر به دفع کامل تهدید و اقدامات تهاجمی دشمن نشود و دست او را برای اقدامات بعدی باز گذارد، ناقص و ناقض است و پیامدهای جبران‌ناپذیری به دنبال خواهد داشت.‌