محسن چاوشی
با تکه‌های پیکرمان،با گیسوان دخترمان، می‌خواستید چه کار کنید؟
ما زنده‌ایم مثل امید،این چند روز را بروید،بر کُشتن افتخار کنید
شیپور جنگ را زده و یکباره صلح می‌طلبید
ابلیس زادگان پلید ‌ای بدترین اهل زمین
با ما رسیدگان به یقین پس لایقید قمار کنید
مردم، علاج در وطن است
دنیا فقط لب و دهن است
این جنگ جنگ تن به تن است
آزادگان کل جهان،فکری برای تربیت اقوام برده‌دار کنید
این ظلم‌های بی‌حدشان،افکار تیره و بدشان
آژیر‌های ممتدشان،سوراخ‌های گنبدشان
این موش‌های شب زده را‌ ای گربه‌ها شکار کنید
کودک کشان ورطه ی نیست،بزدل‌تر از شما چه کسی است؟
ما در مسیر آمدنیم،جرسومه‌گان ظلم و ستم
وقت است تا به همت هم،از خانه‌ها فرار کنید
صحبت نه از زیاد و کم است،شمشیر خشم ما دو دم است
یک ضربه نیز مغتنم است،این تیغ تیغ روز جزاست
کعبه برای فهم شماست،سجده به ذوالفقار کنید
مردم خدا مراقب ماست،جز خیر ما ندید و نخواست
آری خدا که در همه جاست،از شر دشمنان چه هراس
تنها حساب بر نظر و الطاف کردگار کنید
خائن همیشه بوده و هست،این دست پخته اجنبی است
نفرین به این جماعت پست،وقتی غبار فتنه نشست
رحمی مباد بر ستم مزدور جیره خوار کنید