تاخت و تاز تقلب در پایاننامههای ادبیات!
دکتر جواد وند نوروز، رئیس بنیاد فرهنگی استاد شهریار و مسئول برگزاری اولین جشنواره پایاننامههای برتر زبان و ادبیات فارسی از رواج تقلب در پایاننامههای این رشته طی 3 سال اخیر می گویدنویسنده:
مترجم:

ایده برگزاری جشنواره ملی پایاننامههای برتر زبان و ادبیات فارسی بر چه اساسی شکل گرفت؟
به منظور آشنایی با آخرین دستاوردهای علمی و جدیدترین روشهای پژوهشی انجامیافته در حوزه زبان و ادبیات فارسی و فراهم کردن بستر مناسب برای انتقال تجربیات دانش آموختگان دانشگاه به دیگر دانشجویان و جلب توجه صاحبنظران و سیاست گذاران بخشهای مرتبط با زبان و ادبیات فارسی، اولین جشنواره پایاننامهها و رسالههای برتر زبان و ادبیات فارسی با همکاری وزارت علوم، دانشگاه تربیت مدرس و کمیسیون ملی یونسکو، امسال در دانشگاه تربیت مدرس برگزار خواهد شد. متاسفانه در سه سال اخیر براساس آخرین تحقیقات مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، تقلب و کپیبرداری در حوزه رسالههای دکترا زیاد شده بود. به همین دلیل برای ارتقا بخشیدن به پایان نامهها و تعالی اخلاق پژوهشی، این جشنواره امسال برگزار خواهد شد.
این جشنواره در چه سطحی برگزار میشود؟

چه تعداد پایاننامه و رساله در معرض داوری قرار خواهند گرفت؟
خوشبختانه تا الان نزدیک به 450 پایاننامه و رساله برتر به دبیرخانه رسیده است که کمیته علمی و پژوهشی جشنواره در دانشگاه تربیت مدرس مشغول داوری آنها هستند. در پایان، برای آثار شرکتدادهشده گواهینامه هم صادر خواهد شد.
اختتامیه جشنواره چه زمانی است؟
سعی خواهیم کرد 27 شهریور، روز ملی شعر و ادب فارسی، اختتامیه جشنواره را برگزار کنیم.
کیفیت آثار ارسالی به جشنواره را چطور ارزیابی میکنید؟ به نظر شما مهمترین ضعف پایاننامههای ادبیات فارسی چیست؟
ما در حوزه پایاننامهها و رسالهها در دو سه سال اخیر ضعف علمی داریم که امیدواریم در آینده این کیفیت بالا برود. در این زمینه ضعف و آسیب عمدهای به نام فقدان کلاننگری علمی داریم؛ به این معنی که پایاننامههای ادبیات فارسی بیشتر توصیفی هستند و به نتایج جدی نرسیدهاند. هر دانشگاه و هر استاد به تنهایی حوزهای را انتخاب میکند و دانشجو را به سمت آن سوق میدهد. یک نهاد بالادستی که به جریان پایاننامهها و رسالههای کشور روش علمی دقیق و دانشگاهی را بدهد، نداریم. از این رو هر استاد و هر دانشگاه به صورت جزیرهای کار میکند. از آسیبهای عمده پایاننامههای رشته زبان و ادبیات فارسی، نداشتنِ کلاننگری علمی و ادبی است. هیچ نوع پیوند هدفمندی میان موضوعات پایاننامهها وجود ندارد. صدها پایاننامه در دانشگاههای کشور نوشته میشود ولی تاکنون هیچ نظریه و استنتاج کلیِ مدون تولید نشده است. نیاز است یک نهاد بر جریانسازی علمی این پایاننامهها نظارت کند. امیدوارم این جشنواره زمینهساز از بین بردن این آسیب بزرگ باشد.
ایرادی که به بیشترِ پایان نامههای ادبیات فارسی گرفته میشود، این است که کاربردی نیستند؛ در نهایت، پایاننامهای نوشته و به بایگانی فرستاده میشود.
کاملاً درست است. ما در شورای سیاست گذاری جشنواره به دنبال این هستیم که با ترسیم مولفههای مدنظر، آرام آرام پایاننامهها و رسالهها را به جریانی سوق بدهیم که به مشکلات مدنظر جامعه بپردازد. انشاءا... در سال آینده هم با برگزاری دورههای بعد جشنواره، این موضوع را پیگیری خواهیم کرد.
10 صفحه آخر