​​​​​​​ارکستر سمفونیک تهران، باوجود نوازندگانی مستعد، مدتی است که درگیر چالش‌های مدیریتی و رهبری است. خبرگزاری ایرنا روز گذشته در تحلیلی مفصل به مشکلات فراوان موجود در اجراهای ارکستر سمفونیک تهران پرداخت و اصلی‌ترین دلیل این ناهماهنگی‌ها را حضور نداشتن یک رهبر دایم ارکستر دانست که همین موضوع منجر به اجراهایی شده که ازنظر هماهنگی و کیفیت، با استانداردهای این ارکستر فاصله دارد.
خلاصه این تحلیل را در ادامه می‌خوانیم:
به‌تازگی در کنسرتی که در تالار وحدت برگزار شد، مازیار یونسی در این کنسرت به‌عنوان رهبر مهمان، با قطعاتی از یوهان اشتراوس، مندلسون، پیمان یزدانیان و چایکوفسکی، تلاش کرد تا تجربه‌ای لذت‌بخش برای مخاطبان رقم بزند؛ اما ناهماهنگی‌های ریتمی و مشکلاتی در هماهنگی بخش‌های مختلف ارکستر، به‌ویژه در قطعات پیچیده‌تر، تأثیر منفی بر اجرا گذاشت. سبک رهبری پرشور یونسی، باوجود تلاش برای انتقال احساسات، به دلیل انسجام نداشتن ارکستر، به‌طور کامل به مخاطب منتقل نشد.
با توجه به سطح اجرایی ارکستر، این پرسش در ذهن مخاطبان و علاقه‌مندان به فرهنگ و موسیقی کشور، به‌ویژه ارکستر سمفونیک تهران، شکل می‌گیرد که چطور ارکستری باسابقه درخشان و مملو از نوازندگان درجه‌یک کشور که درگذشته رهبرانی همچون ادو میچیچ کروات، ماتیاس سباستین کروگر و حتی ریکاردو موتی بزرگ را در جایگاه رهبری خود دیده است، اکنون به جایی رسیده که رهبرانی را در مقابل خود می‌بیند که در ارائه ابتدایی‌ترین اصول رهبری ارکستر، در سطح و کلاس و اعتبار ارکستر سمفونیک تهران، ناتوان هستند؟
بی‌ثباتی مدیریتی و حضور نداشتن رهبری دایمی باعث شده تا ارکستر سمفونیک تهران دچار چالش‌های بسیاری شود و در این میان، نوازندگان با تمام این مشکلات و در غیاب رهبری مستمر، همچنان تلاش می‌کنند تا چراغ این نهاد موسیقی را روشن نگه‌دارند و به سهم خود از فرهنگ و موسیقی کشور پاسداری کنند.
این خط‌مشی که برای ارکستر سمفونیک تهران در پیش‌گرفته شده، نه‌تنها دستاوردی برای پیشرفت این نهاد هنری ندارد بلکه به‌سرعت، جایگاه و عظمت ارکستری را که نماد فرهنگ و هنر موسیقی این سرزمین است، به سمت افول می‌برد. اگر مدیران و مسئولان هر چه زودتر تدابیر لازم را اتخاذ نکنند، چشم‌انداز آینده این ارکستر و امیدهای جوانان مستعد و هنرمندان کشور به‌سرعت در معرض نابودی قرار خواهد گرفت.