از آن هنگام که آدمی توانست منطقِ نُطق را به کتابت گره بزند، به جادوی جاودانگی نیز پی برد. انسان در کتابت، پای گذشته را به حال می‌کشاند و پرواز به آینده را تدارک می‌بیند. کتاب را باید «گویای خاموش» نامید. کتاب‌ها انسان را به دریای دانایی متصل می‌کنند و معجزه می‌کنند تا تبار بشر با چشم بشنود. هر سطر که مکتوب می‌گردد، چراغی در تاریکیِ جهان برمی‌افروزد و راهی به رهایی ساخته می‌شود.
جهان در فرایندِ مکتوب‌سازیِ دانش و بینشِ بشر، توسعه را تجربه کرده و بیش از پیش این آموزه کهنِ شاعرِ بیداردلِ خراسان را معنا بخشیده است که «کیمیای سعادت در این جهان سخن است.» به‌راستی ما از کتاب رهایی نداریم و جهانِ هر فرد به وسعتِ کتاب‌هایی است که جانش را می‌پروراند. از همین‌روست که به ما آموخته‌اند؛ «همنشینی بِه از کتاب مجوی.» کتاب همواره به عنوان چراغ راه و آیینه جهان نما در مسیر زندگانی انسان عمل کرده و همین ویژگی منحصر به فرد کتاب است که رمز ماندگاری و پایایی آن در طول  اعصار و روزگاران شده است.
۲۴ آبان، «روزِ کتاب» و آغازِ «هفته کتاب و کتاب خوانی» است. گرامی‌داشت این مناسبت، احترامی است به فضیلت و دانش و باید فرارسیدن این رویدادِ خجسته را به همه کنش‌گرانِ حوزه کتاب و کتاب خوانی به ویژه یکایکِ نویسندگان، ناشران، کتاب فروشان، خیرین کتابخانه‌ساز و اهالی قلم و اندیشه شادباش گفت و از پروردگار یکتا توفیق آن ها را آرزو کرد.