​​​​​​​«لبخند» 2، ترکیب وحشت روان‌شناختی و کیهانی
سینمای وحشت در چند سال اخیر با بحران فیلم‌های نفس‌گیر و جذاب مواجه شده است؛ سال 2022 یکی از فیلم‌هایی که توانست تکانی به رخوت این ژانر بدهد، فیلم «لبخند» بود؛ اثری خوش ساخت و موفق که حالا نسخه دومش را می‌توانید در شبکه نمایش خانگی تماشا کنید. فیلمی که در ادامه با آن آشنا می‌شویم.
موجودی با لبخند ماورایی
فیلم همان درون‌مایه قسمت اول را دارد، البته با داستانی مستقل. اگر بیننده فیلم اول باشید، می‌دانید که یک نفرین عجیب و انگل مانند ذهن قربانیان یک موجود ماورایی را مسموم می‌کند، طوری‌که لبخندی ترسناک می‌زنند و کارهای خطرناک انجام می‌دهند؛ در نهایت هم این طلسم به قربانی بعدی منتقل می‌شود. چیزی شبیه فیلم ژاپنی «حلقه» که چرخه وحشت ادامه داشت. در فیلم دوم قربانی یک سلبریتی است که باید در انظار عمومی رفتاری سنجیده داشته باشد اما ذهنش توسط این موجود شیطانی تسخیر شده و تلاش می‌کند تا کنترل ذهن و بعد جانش را نجات دهد.
چرا فیلم را ببینیم؟
در دنیای ژانر وحشت، بیشترین آثار حول سینمای اسشلر یا خشونت محور است تا تاکید روی یک داستان ترسناک و مرموز. اما «لبخند» 2 در ادامه مسیر خوبی که نسخه اولش داشت، نوعی وحشت ماورایی و روان‌شناختی را با هم ترکیب می‌کند. عنصر شیطانی فیلم چندان ملموس نیست و او را براساس اثری که در قربانیان می‌گذارد، می‌شناسیم. برای همین به اصطلاح با یک وحشت کیهانی یا لاوکرافتی با منشأ کمابیش نامفهوم طرف هستیم که فقط شیوه تغذیه‌اش از ترس ذهن میزبان را می‌شناسیم. فیلم به اندازه از جامپ اسکیپ یا کات‌های ناگهانی و ترسناک استفاده کرده و بیشتر ترسش را در بدنه قصه منتقل می‌کند. پس اگر دنبال یک فیلم پر از سلاخی یا با حضور موجودی ماورایی که مدام جلوی دوربین می‌پرد، هستید این فیلم گزینه خوبی نیست. فیلم در دل داستان ترسناکش، ما را با پشت صحنه خاص سلبریتی‌های ناامید و بی‌هدف هم آشنا می‌کند.