​​​​​​​
 یک شنبه ای که گذشت کمتر کسی بود که از پیشروی تحریرالشام و سقوط دولت بشار اسد بی‌اطلاع باشد. موضوعی که نه‌تنها سوریه و منطقه غرب آسیا، بلکه تمام مناسبات بین‌المللی را حتی تا اروپا و آمریکا، متأثر می‌کند. اما همزمان با این رویداد مهم و تکان‌دهنده، خبر دیگری به گوش می‌رسید که اهمیت آن، هم پای اهمیت سقوط دولت اسد بود. همزمان با اشغال منطقه حائل در «جولان» توسط صهیونیست‌ها ،حملات هوایی آمریکا به سوریه نیز شدت گرفته است.سنتکام خبر داد که آمریکا بیش از ۷۵ نقطه در سوریه را هدف قرار داده است.هرچندآمریکا ادعا می‌کند این حملات هوایی به اردوگاه‌ها و عوامل داعش در مرکز سوریه انجام شده است.ازسوی دیگر تاکنون ارتش رژیم صهیونیستی 12 کیلومتر در خاک سوریه پیشروی زمینی داشته، خاک سوریه را اشغال کرده و در آسمان نیز بدون دفاع به حملات مستمر هوایی می پردازد.اشغال سوریه توسط ارتش رژیم صهیونیستی نیز به سال 1967 بازمی‌گردد. بعد از جنگ میان اسرائیل و برخی کشورهای عربی در این سال که به «جنگ شش‌روزه» شناخته می‌شود؛ رژیم صهیونیستی منطقه‌ای هم‌مرز با سوریه به نام «بلندی‌های جولان» را اشغال کرد.فاصله جولان تا دمشق، حدود 60  کیلومتر است؛ به‌گونه‌ای که از بالای بلندی‌های این منطقه، می‌توان پایتخت سوریه را به‌راحتی رصد کرد. از آن زمان تاکنون، اسرائیل از منطقه جولان برای رصد نظامی-امنیتی سوریه و حتی فراتر از آن، استفاده می‌کند. از طرفی دیگر، جولان منطقه‌ای راهبردی برای سوریه بود و از آن جا می‌توانست سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دهد. همچنین این منطقه، محل مناسبی برای تامین آب اسرائیل است. به‌ویژه آن که اسرائیل دهه‌هاست با بحران آب دست‌وپنجه نرم می‌کند. دریاچه طبریه بخشی از مرز اسرائیل و سوریه محسوب می‌شود که اشغال جولان موجب شد تا اسرائیل کنترل این دریاچه مهم را در دست داشته باشد. از دست دادن جولان علاوه بر کوتاهی دست اسرائیل از رصد نظامی-امنیتی منطقه، باعث از دست رفتن منبع اصلی آب آشامیدنی این رژیم می‌گردد.در سال 1981 اسرائیل خود را مالک جولان اعلام کرد و در سال 2019، رئیس‌جمهور آمریکا اشغال جولان توسط اسرائیل را به رسمیت شناخت. این موضوع، حتی واکنش انگلستان را که خود پایه‌گذار اسرائیل بود ،به همراه داشت و نشان داد اشغالگری اسرائیل صرفاً به فلسطین محدود نمی‌شود. به‌هرحال در مجامع بین‌المللی، جولان بخشی از سوریه تعریف می‌شود و آن را بخشی از اسرائیل نمی‌شناسند.از سال 1967 تاکنون، اشغال سوریه توسط اسرائیل به همان منطقه جولان محدود ماند. در بحران پیشین سوریه، تروریست‌های تکفیری و داعش که در جنگ با دولت سوریه آسیب می‌دیدند، در بیمارستان‌های اسرائیل واقع در جولان درمان می‌شدند.با وجود این، حتی در اوج جنگ و تنش سال‌های 2011 تا 2018 و با وجود ضعف شدید دولت و ارتش بشار اسد در سال‌های اخیر، صهیونیست‌ها نتوانستند در اشغال سوریه پیشروی کنند اما به‌محض اعلام قطعی سقوط دولت اسد، تانک‌های اسرائیل، اشغال سوریه را آغاز کردند و حملات توپخانه‌ای صهیونیست‌ها در استان قنیطره مشاهده شد. بهانه اسرائیل برای اشغال بیشتر سوریه در این روزها، ایجاد منطقه‌ای حائل با جولان بود. همان بهانه‌ای که به‌وسیله آن،چندین سال است جولان را اشغال کرده‌اند.اسرائیل در حال حاضر به اشغال سوریه ادامه می‌دهد و کنترل منطقه جبل‌الشیخ را به دست گرفته است. ارتش اسرائیل حتی حومه دمشق را هدف قرار داد. این عملیات شامل حمله‌های هوایی نیز می‌شود.با توجه به سابقه رژیم صهیونیستی در اشغالگری و تعامل با سوریه، به نظر می‌رسد حملات اسرائیل در پی سقوط دولت اسد، ادامه‌دار باشد و صرفاً به یک منطقه حائل محدود نشود.